Dhammapada (skt. Dharmapada (धम्मपद); chiń. Fajujing (法句経); kor. 법구경 Pŏpku kyŏng; jap. Kōkku-kyō; wiet. Kinh Pháp cú) – zbiór mów Buddy.

Jest to jedna z części tekstu Khuddaka Nikaya^[1] (tzw. mniejszego zbioru), która stanowi piątą część Suttapitaki. Składa się z 423 wersów podzielonych na 26 rozdziałów i zawiera zbiór moralnych mów Buddy, które do dziś cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Uczą się ich i młodzi mnisi hinajany i czytane są w mahajanie. Wielokrotnie także były wydawane w zachodnim kręgu kulturowym

Tłumaczenia na język chiński:

• w 224 r. przez Dharmatratę (skt. Dharmatrāta; chiń. 法救) w Wuchang (według innych opinii, Dharmatrata tylko tekst zestawił, a przetłumaczył Vighna);
• pomiędzy 290 a 306 r. przez Faju i Fali (Faju piyujing);
• w 374 r. przez (Zhu) Funian (Chuyaojing);
• pod koniec X w. przez Tian Xicaia (Faji yaosongjing).

• Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X

Zobacz kolekcję cytatów ze zbioru w Wikicytatach

• Współczesny przekład Zbigniewa Beckera
• Przedwojenny przekład Stanisława F. Michalskiego
• Wersja audio. pomaranczowa108.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-10)]. tłumaczenia Stanisława F. Michalskiego, czyta Ksawery Jasieński (w ramach http://web.archive.org/web/20051124181145/http://www.bbpp.eu.org/ Buddhist Book Project Poland).