Spis treści
Khuddaka Nikaya
Khuddaka Nikaya (-nikāya; „Mniejszy Zbiór”) – ostatni z pięciu nikāya, lub zbiorów w Sutta Pitaka, który jest z kolei jednym z „trzech koszy”, składających się na palijską Tipitakę, czyli pisma buddyzmu theravady. Ten nikaya zawiera w różnych edycjach piętnaście (w Tajlandii), siedemnaście (na Sri Lance), lub osiemnaście (w Birmie) ksiąg, dotyczących różnorodnych tematów związanych z Buddą i jego najważniejszymi uczniami.
Profesor Hirakawa Akira twierdzi[1], że Kuddaka Nikaya reprezentuje stadium w rozwoju Kanonu palijskiego/Agam, w którym nowy materiał nie dodawany już do reszty Sutta Pitaka, był dopisywany do Khuddaka Pitaka. Khuddaka Pitaka stał się składnicą dla tych materiałów, które pozostały poza czterema Agamami/Nikayami (Digha Nikaya, Majjhima Nikaya, Samyutta Nikaya i Anguttara Nikaya) i dlatego zawiera zarówno wczesne, jak i późne teksty. Pośród szkół, które włączyły Khuddaka Pitaka do swojego Kanonu były mahisasaka, dharmaguptaka i mahasanghika. Jedynym zachowanym do dziś przykładem Khuddaka Pitaki jest Khuddaka Nikaya szkoły therawady[1].
Działy Khuddaka Nikaya
[edytuj | edytuj kod]Ten nikaya zawiera kilka lub wszystkie z następujących tekstów:
- Khuddakapatha
- Dhammapada
- Udana
- Itivuttaka
- Suttanipata
- Vimanavatthu
- Petavatthu
- Theragatha
- Therigatha
- Jataka
- Niddesa
- Patisambhidamagga
- Apadana
- Buddhavamsa
- Cariyapitaka
- Nettipakarana or Netti (włączony do edycji birmańskiej i syngaleskiej, ale nie do tajskiej)
- Petakopadesa (włączony do edycji birmańskiej i syngaleskiej, ale nie do tajskiej)
- Milindapanha (włączony do edycji birmańskiej, ale nie do syngaleskiej ani do tajskiej)
Wprowadzenie do Sumangalavilasini, komentarza do Digha Nikaya opracowanego w IV lub V wieku przez Buddhaghosę na podstawie wcześniejszych komentarzy, które nie dotrwały do naszych czasów podaje, że recytatorzy Didhy wyliczali w tej nikayi księgi 2–12, natomiast recytatorzy Majjhima Nikaya wyliczają 2–15. Następnie podaje spis części Kanonu, znaleziony także we wprowadzeniach do komentarzy do Vinaya Pitaki i Abhidhamma Pitaki, który wylicza dla tej nikayi księgi 1–15. Wprowadzenie zawiera także alternatywną klasyfikację, w której do tej nikayi włączane są również Vinaya i Abhidhamma. W ten sposób pięć nikayi tworzy klasyfikację całego Kanonu, a nie tylko Sutta Pitaki. Badacze wnioskują na podstawie tych list, że księgi 13–15 były dodane później, a księga 1 w jeszcze późniejszym czasie.
Oba przetrwałe do dziś komentarze do części dotyczącej recytatorów, tłumaczą pozorną różnicę pomiędzy recytatorami. Nie był to faktyczny spór o treść Kanonu, ale zaledwie niezgoda dotycząca jego klasyfikacji. Komentarze podają na przykład, że recytatorzy Didhy uważali księgę 15 jako kanoniczną, ale uważali ją za część księgi 10, a nie za osobny tekst. Podobnie późniejszy podkomentarz, opracowany przez głowę birmańskiej sanghi około dwóch wieków temu podaje, że księgi 16 i 17 były zaliczane jako część 11 i/lub 12[2]. Pełna lista 18 ksiąg zawarta jest w zapisach przyjętych przez birmański Piąty Sobór oraz w drukowanej edycji tekstu recytowanego na Szóstym Soborze.
Datowanie ksiąg Khuddaka Nikaya
[edytuj | edytuj kod]Na temat datowania różnych ksiąg Khuddaka Nikayi, Oliver Abeynayake pisze w sposób następujący: „Datowanie Khuddaka Nikayi łatwo można podzielić na dwa okresy – wczesny i późny. Teksty Sutta Nipata, Itivuttaka, Dhammapada, Therigatha (Theragatha), Udana oraz Jataka należą do okresu wczesnego. Khuddakapatha, Vimanavatthu, Petavatthu, Niddesa, Patisambhida, Apadana, Buddhavamsa i Cariyapitaka można zaliczyć do późniejszego”[3].
Angielskie tłumaczenia
[edytuj | edytuj kod]Podane niżej tłumaczenia zawierają materiały z co najmniej dwóch ksiąg Khuddaka Nikayi. W celu znalezienia tłumaczeń pojedynczych ksiąg, sprawdź odpowiednie artykuły.
- Psalms of the Early Buddhists, 9 & 8 tr C. A. F. Rhys Davids, Pali Text Society[4]
- Minor Anthologies of the Pali Canon, 1931-75, 4 volumes, Pali Text Society, Bristol; tłumaczenia ksiąg 2, 1, 3, 4, 14, 15, 6, 7
- The Udana and the Itivuttaka, tr John D. Ireland, Buddhist Publication Society, Kandy, Sri Lanka; pierwotnie publikowane osobno
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b A History of Indian Buddhism, Hirakawa Akira, translated and edited by Paul Groner, Motilal Banarsidass Publishers, Delhi, 1993, s. 128.
- ↑ Journal of the Pali Text Society, tom XXVIII.
- ↑ A textual and Historical Analysis of the Khuddaka Nikaya – Oliver Abeynayake Ph. D., Colombo, pierwsza edycja – 1984, s. 113.
- ↑ Pali Text Society, Bristol; pierwotnie publikowane osobno