Edward Bryk

Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1923 Poznań
Data śmierci	14 lipca 1991
profesor nauk medycznych
Specjalność: okulistyka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1951
Habilitacja	1978
Profesura	1988
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Medyczna w Krakowie
Odznaczenia

Edward Bryk (ur. 25 lutego 1923 w Poznaniu^[1], zm. 14 lipca 1991) – polski lekarz, okulista, profesor Akademii Medycznej w Krakowie, pisarz i malarz.

Szkołę powszechną ukończył w Zborówku, dokąd przeniosła się jego rodzina. Jeszcze przed wybuchem wojny uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie. Maturę zdał na tajnych kompletach w 1942. W konspiracji zaliczył pierwszy rok historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej oraz Armii Krajowej (dowódca plutonu). W 1944 aresztowany przez NKWD. Uciekł z transportu w głąb ZSRR i wrócił do Polski.

Pod zmienionym nazwiskiem rozpoczął studia medyczne w Lublinie. Po ponownym aresztowaniu przeniósł się na medycynę do Krakowa, gdzie uzyskał absolutorium w 1949^[2]. Stopień doktorski uzyskał w 1951, a habilitację w 1978, w 1988 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego^[1]. W 1955 został usunięty ze względów politycznych z Krakowa i pracował krótko jako ordynator oddziału okulistycznego w Starachowicach, skąd wrócił ponownie do Krakowa w 1956, gdzie zorganizował pracownię badań dna oka a z czasem awansował na stanowisko ordynatora Oddziału Okulistycznego Szpitala Miejskiego^[1].

Poza pracą zajmował się także malarstwem. Studiował u profesora krakowskiej ASP Jerzego Fedkowicza i w prywatnej szkole Alfreda Terleckiego. Autor polskiej sagi chłopskiej Eden i Hades, rozgrywającej się przed II wojną światową we wsi koło Pacanowa.

W pracy badawczej zajmował się m.in. dynamiką stwardnienia tętnic siatkówki, autoregulacją krążenia krwi w naczyniach siatkówki oraz rozwojem mikrozawału w siatkówce^[1].

Autor szeregu monografii naukowych:

• „Dno oka w cukrzycy” (wyd. 1979, ISBN 978-83-200-0077-1)
• „Dno oka w nadciśnieniu tętniczym” (wyd. 1983, ISBN 978-83-200-0659-9)
• „Dno oka w chorobach pozaukładowych” (wyd. 1989, ISBN 978-83-200-1115-9)

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Partyzanckim^[1].