Edyta Geppert

Edyta Geppert

Edyta Geppert (2013)
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1953 Nowa Ruda
Gatunki	piosenka literacka
Zawód	piosenkarka
Aktywność	od 1984
Wydawnictwo	Agencja Artystyczna Edyta, Arston, Polmark, Polskie Nagrania, PolyGram, Pomaton, Pronit, Universal Music, ZPR
Powiązania	Kroke, Krzysztof Herdzin
Współpracownicy
Jacek Cygan, Magdalena Czapińska, Włodzimierz Korcz, Seweryn Krajewski, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka
Zespoły
Zespół Pieśni i Tańca „Nowa Ruda”
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Edyta Urszula Geppert-Loretz^[1] (ur. 27 listopada 1953 w Nowej Rudzie^[2]) – polska piosenkarka, była członkini Akademii Fonograficznej ZPAV^[3].

Pochodzi z muzykalnej rodziny. Kiedy miała pięć lat, dziadek kupił jej akordeon. Za sprawą matki, która była Węgierką, zafascynowała się czardaszami^[4][5]. Uczyła się na Wydziale Piosenki Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Występowała w Zespole Pieśni i Tańca „Nowa Ruda”. Po raz pierwszy zaprezentowała się szerszej publiczności w 1984 na piątym Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W czerwcu tego samego roku za wykonanie utworu „Jaka róża, taki cierń” zdobyła nagrodę główną im. Karola Musioła na 21. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[6]. W następnym roku wystąpiła w koncercie „Przeboje” na 22. KFPP w Opolu, jednak jej wykonanie utworu „Zamiast” zostało ocenzurowane przez telewizję ze względu na tekst w negatywny sposób opisujący realia życia w Polsce^[6]. W 1986 za wykonanie utworu „Och, życie kocham cię nad życie” zdobyła Grand Prix 23. KFPP w Opolu^[6]. W 1995 za wykonanie utworów „Nie, nie żałuję” i „Idź swoją drogą” zdobyła pierwszą nagrodę na 32. KFPP w Opolu^[6].

W 1998 została odznaczona Czerwoną Kokardką^[7]. 7 czerwca 2014 podczas 51. KFPP w Opolu została odznaczona Honorowym Złotym Mikrofonem, nagrodą przyznawaną przez Zarząd Polskiego Radia za całokształt twórczości^[8][9].

Śpiewa nie tylko spokojne i nastrojowe utwory, mierzy się także z piosenką dramatyczną, refleksyjną, liryczną i kabaretową. Wykonywała także utwory z muzyką country, hardrockową i heavymetalową oraz rap. Jej twórczość klasyfikowana jest najczęściej jako piosenka poetycka lub poezja śpiewana, choć artystka tych klasyfikacji nie lubi. Jej odpowiedzią na próby „zaszufladkowania” jest to, że jest piosenkarką, która śpiewa piosenki. Piosenka dla Geppert to „rodzaj wiersza krótkiego, do którego dodaje się muzykę, aby był śpiewany przy okazjach towarzyskich takich, jak: przy stole, z przyjaciółmi, z ukochaną, aby lżej znosić nudę, jeśli się jest bogatym oraz aby lżej znosić nędzę, jeśli się jest biednym”^[10].

Teksty do jej piosenek są autorstwa znanych polskich twórców, takich jak Jacek Cygan, Magda Czapińska, Bożena Ptak, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Marek Dagnan czy Jerzy Ficowski.

Preferuje własny recital jako najlepszą formę kontaktu z publicznością. W swojej działalności artystycznej dała ok. 3 tys. recitali na żywo. W ostatnich latach na recitale artystki składają się utwory pochodzące ze wszystkich albumów, a także utwory nigdy niewydane, jak również największe, znane przeboje. W latach 1985–2002 z Geppert na stałe współpracowali pianista Tomasz Bajerski i gitarzysta Henryk Alber, zaś od 2002 na scenie towarzyszą jej: pianiści Krzysztof Herdzin lub Piotr Matuszczyk, trębacz Jerzy Szarecki i zespół Kroke.

W 1985 wyszła za aktora i pedagoga Piotra Loretza (syn aktora Mieczysława Mileckiego i aktorki Haliny Michalskiej), z którym ma syna, Mieczysława (ur. 1988)^[2].

W 2007 z rąk ministra Kazimierza Ujazdowskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[11].

3 maja 2009 podczas uroczystości w Sali Senatorskiej Zamku Królewskiego w Warszawie Prezydenta RP Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1][12][13].

• Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Geppert Edyta, s. 57, 58.

• RADOŚĆ I MELANCHOLIA - z Edytą Geppert rozmawia Stanisław Błaszczyna