 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Szpital Okręgowy Nr 2 |
| Stanowiska |
komendant szpitala |
| Późniejsza praca | |
.png){kind=small}
Filip Müller (ur. 28 kwietnia 1867 w Chrzanowie, zm. 1 grudnia 1951 w Krakowie) – lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Filip Müller urodził się 28 kwietnia 1867 roku w Chrzanowie, w rodzinie Filipa i Emilii z Hajtzmanów[1]. Po ukończeniu gimnazjum i Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z dniem 1 kwietnia 1893 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze lekarza pułkowego, w pułkach piechoty stacjonujących na terenie Małopolski Zachodniej. W 1913 roku był lekarzem c. i k. 77 pułku piechoty w Przemyślu[2]. 1 listopada 1916 został mianowany na stopień starszego lekarza sztabowego 2. klasy.
Od 22 listopada 1918 roku zajmował kolejno następujące stanowiska służbowe: naczelnego lekarza Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie, naczelnego lekarza Grupy generała Latinika i od 1 lutego 1919 roku komendanta Szpitala Wojskowego w Bielsku. 21 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony na stanowisku komendanta Szpitala Okręgu Generalnego „Lublin”[3]. Na tym stanowisku 24 czerwca 1920 roku „został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika w Korpusie Lekarskim z grupy byłej armii austro-węgierskiej”[4]. 1 czerwca 1921 roku, jako komendant Szpitala Okręgowego w Lublinie, pozostawał w ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej Nr 5[5].
1 marca 1919 roku został komendantem Szpitala Okręgowego Nr 2 w Chełmie, pozostając oficerem nadetatowym II batalionu sanitarnego w Lublinie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 29. lokatą w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych, w grupie lekarzy[6].
9 września 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski nadał mu stopień tytularnego generała brygady. 30 września 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Po zakończeniu służby wojskowej mieszkał w Krakowie przy ulicy Topolowej 46[7][8][9][10].
W Krakowie praktykował jako dermatolog i internista. W latach 1932–1938 prowadził praktykę lekarza domowego w Liszkach w ramach krakowskiej Ubezpieczalni Społecznej[11]. Zmarł 1 grudnia 1951 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera HC, rząd płd.).
Awanse
[edytuj | edytuj kod]W cesarskiej i królewskiej armii:
- asystent lekarza (niem. Assistenzarzt) – 1893[12]
- starszy lekarz (niem. Oberarzt) – 1894[13]
- lekarz pułku (niem. Regimentsarzt) – 1897[14]
- lekarz sztabowy (niem. Stabsarzt) – 1 maja 1912[15]
- starszy lekarz sztabowy 2 klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse) – 1916[16]
W Wojsku Polskim:
- podpułkownik – zatwierdzony 24 czerwca 1920 z dniem 1 kwietnia 1920
- pułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
- tytularny generał brygady – 9 września 1924
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 227.
- ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń 1914, s. 533, 1151.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2336, 2358.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 657.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego MSWojsk. Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 452, 980.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 309. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1114, 1134, 1197
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 94 z 14 września 1924 roku, s. 526, 527.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 881.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322.
- ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936, s. 424, 495. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 228 podał błędnie, że generał mieszkał w Liszkach.
- ↑ Stopień asystenta lekarza był odpowiednikiem stopnia porucznika (niem. Leutnant).
- ↑ Stopień starszego lekarza był odpowiednikiem stopnia starszego porucznika (niem. Oberleutnant).
- ↑ Stopień lekarza pułku był odpowiednikiem stopnia kapitana i rotmistrza.
- ↑ Stopień lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia majora.
- ↑ Stopień starszego lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia podpułkownika.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991.
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
