Ján Horecký
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość |
słowacka |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Ján Horecký (ur. 8 stycznia 1920 w Stupawie[1], zm. 11 sierpnia 2006 tamże[2]) – słowacki językoznawca. Do jego zainteresowań naukowych należały: leksykologia, leksykografia, terminologia, gramatyka, stylistyka, kultura językowa, językoznawstwo ogólne, łacina[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (język słowacki i łacina). W 1944 r. otrzymał „mały doktorat” (PhDr.); w 1956 r. uzyskał stopień kandydata nauk, w 1964 r. zaś stopień doktora nauk. W 1968 r. został mianowany profesorem[1]. Przez prawie 50 lat był zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa Słowackiej Akademii Nauk i Sztuk[3].
Rozwinął teorię i metodologię badań lingwistycznych w Słowacji[2]. Był prekursorem nowoczesnych badań terminologicznych na gruncie słowackim[1][3]. Istotny jest również jego wkład w dziedzinie kultury języka[4]. Opracował oryginalną teorię języka literackiego. Położył podwaliny pod badania fonologii i gramatyki słowackiej, inspirowane impulsami generatywnymi[5].
Autor ok. 30 monografii[3]. Jego dorobek obejmuje m.in. publikację Základy slovenskej terminológie (1956) i wielojęzyczny słownik terminologii: Slovník slovanské lingvistické terminologie (1957); do najistotniejszych jego publikacji należą także: Slovotvorná sústava slovenčiny (1959), Morfematická štruktúra slovenčiny (1964) oraz monografie zagraniczne: Variation in Language (1992), Semantic of Derived Words (1994). Członek rady redakcyjnej czasopisma „Slovenská reč” oraz jeden z głównych jego autorów[5].
Opracował szereg podręczników akademickich: Úvod do jazykovedy (1975), Slovenská lexikológia: Tvorenie slov (1971), Lexikológia (1980) i inne. Współpracował przy tworzeniu Encyklopédii jazykovedy (1993), fundamentalnego dzieła encyklopedycznego[5].
Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Pribiny I klasy[6].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Základy slovenskej terminológie. Bratysława: SAV, 1956.
- Základy jazykovedy. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1978.
- Spoločnosť a jazyk. Bratysława: Veda, 1982.
- Slovenčina v našom živote. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1988.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Jozef Mistrík i inni, Encyklopédia jazykovedy, Bratislava: Obzor, 1993, s. 175, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ a b Ján Horecký bol výrazným zjavom novodobej slovenskej jazykovedy [online], Teraz.sk, 7 stycznia 2015 [dostęp 2019-11-17] (słow.).
- ↑ a b c Slavomír Ondrejovič, Rozlúčka s Jánom Horeckým [online], Instytut Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra [dostęp 2020-01-25] (słow.).
- ↑ Petar Vuković, Program jezične kulture Praške škole, [w:] Petar Vuković (red.), Jezična kultura: program i naslijeđe Praške škole, Zagreb: Srednja Europa, 2015, s. 15, ISBN 978-953-7963-24-8, OCLC 928834207 (chorw.).
- ↑ a b c Slavomír Ondrejovič, Dielo profesora Jána Horeckého uzavreté, „Jazykovedný časopis”, 57 (2), 2006, s. 141–155 (słow.).
- ↑ Horecký, Ján [online], Encyclopaedia Beliana, kwiecień 2010 [dostęp 2020-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17] (słow.).
