Obszar | |||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
0 (język martwy) | ||||
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
Status oficjalny | |||||
Ethnologue | 9 wyłącznie język drugi↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-1 | brak | ||||
ISO 639-2 | grc | ||||
ISO 639-3 | grc | ||||
IETF | grc | ||||
Glottolog | anci1242 | ||||
Ethnologue | grc | ||||
GOST 7.75–97 | дрг 186 | ||||
SIL | GRC | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:
- język grecki archaiczny (greka archaiczna)
- język grecki klasyczny (greka klasyczna)
- greka koine
Czasami pojęcie to rozciąga się[kto?] także na język mykeński. Z drugiej strony czasem zawęża się[kto?] je tylko do greki klasycznej.
Według ISO 639, język starogrecki (do 1453) ma kod grc, natomiast język nowogrecki (od 1453) posiada kod el.