Jerzy Chwalczewski

Jerzy Chwalczewski
Data śmierci	1549
	Biskup łucki
Okres sprawowania	1536–1549
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Sakra biskupia	24 kwietnia 1536

Jerzy Chwalczewski lub Palczewski herbu Trąby^[1] (zm. 1549) – duchowny katolicki, kanonik i kantor wileński, biskup łucki.

Życiorys

Brat Piotra i Stanisława Chwalczewskich. Pochodził z Raszkowa w obecnym powiecie ostrowskim.

W 1522 roku został podskarbim biskupa wileńskiego, Jana z książąt litewskich^[2]. Od ok. 1525 roku sufragan wileński i biskup tytularny metoneński^[3].

Od 24 kwietnia 1536 biskup łucki^[4]. Zbudował m.in. katedrę w Łucku oraz zamek^[5] biskupi w lokowanym przez siebie w 1540 r. Torczynie. W 1542 roku zwołał synod diecezjalny przygotowujący duchowieństwo do walki z reformacją. Brał udział w pracach nad zjednoczeniem Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim.

Przypisy

↑ Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. II, Warszawa 1905, s. 279.
↑ Encyklopedyja powszechna, t. V, Warszawa 1861, s. 572.
↑ Jan Kurczewski, Kościół zamkowy, czyli katedra wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju, Nakład i Druk Józefa Zawadzkiego, Wilno 1908, s. 322.
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. III, Münster 1923, s. 229. (łac.).
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII. Warszawa: 1880–1902, s. 405–406.

Bibliografia

Władysław Pociecha, Jerzy Chwalczewski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. IV, 1938, s. 1–2.
Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Ostróg 2001, ISBN 83-911918-7-7.
Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa, 1880–1902, s. 405–406.

Linki zewnętrzne

Krzysztof R. Prokop, Biskupi ordynariusze łuccy

[1] Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. II, Warszawa 1905, s. 279.

[2] Encyklopedyja powszechna, t. V, Warszawa 1861, s. 572.

[3] Jan Kurczewski, Kościół zamkowy, czyli katedra wileńska w jej dziejowym, liturgicznym, architektonicznym i ekonomicznym rozwoju, Nakład i Druk Józefa Zawadzkiego, Wilno 1908, s. 322.

[4] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. III, Münster 1923, s. 229. (łac.).

[Geo-5] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII. Warszawa: 1880–1902, s. 405–406.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]