Generał Jigael Jadin | |
generał porucznik (raw alluf) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 czerwca 1984 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1932–1952 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela (1949–1952) |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Jigael Jadin lub Yigael Yadin (hebr. יגאל ידין, [jigaˈel jaˈdin], ur. 20 marca 1917, zm. 28 czerwca 1984) – izraelski dowódca wojskowy w stopniu generała porucznika (raw alluf), oficer dyplomowany Sił Obronnych Izraela, w latach 1949–1952 drugi Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela. W następnych latach zajmował się archeologią i polityką.
Młodość
[edytuj | edytuj kod]Jadin urodził się w Jerozolimie, wówczas w Imperium Osmańskim. Był synem archeologa Eleazara Sukenika i feministki Hasji Fejnsod Sukenik.
Ukończył Gimnazjum Hebrajskie Rehavim, a następnie studiował archeologię, język hebrajski i arabski na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
Służba wojskowa
[edytuj | edytuj kod]W 1932, w wieku piętnastu lat wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Prowadził szkolenia wojskowe na północy kraju, a następnie został głównym instruktorem szkoleń broni palnej prowadzonych w moszawie Kefar Witkin. W 1939 został mianowany zastępcą szefa sztabu Hagany, Ja’akowa Doriego.
W 1946 wystąpił z Hagany. Przyczyną jego rezygnacji był spór z Icchakiem Sadehem o włączenie karabinu maszynowego w standardowe uzbrojenie drużyny. Po opuszczeniu wojska Jadin podjął pracę na Uniwersytecie Hebrajskim, jednak w 1947 został ponownie powołany do Hagany. Podczas wojny o niepodległość był odpowiedzialny za wiele kluczowych decyzji. Był szefem sztabu operacji w Sztabie Generalnym Sił Obronnych Izraela. Gdy w czerwcu 1948 premier Dawid Ben Gurion podjął próbę wymienienia wysokich dowódców armii posługując się przy tym kluczem przynależności partyjnej do Mapai, alluf Jigael Jadin zagroził wystąpieniem z armii i oskarżył premiera o próbę „przekształcenia armii w wojsko jednej partii politycznej”.
Szef Sztabu Generalnego
[edytuj | edytuj kod]9 listopada 1949 otrzymał awans na stanowisko drugiego szefa Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela. Podał się do dymisji 7 grudnia 1952. Przyczyną jego dymisji było nieporozumienie z premierem Dawidem Ben Gurionem w sprawie cięć w budżecie wojskowym, który według Jadina powinien wynosić jedną trzecią budżetu państwa[1].
Po odejściu z armii
[edytuj | edytuj kod]Po odejściu z wojska Jigael poświęcił się badaniom archeologicznym. Prowadził badania w rejonie jaskiń Kumran, twierdzy Masada oraz ruin Chasor i Megiddo. W 1956 został wyróżniony Nagrodą Izraela za pracę doktorancką na temat zwojów z Qumran[2]. Za swoje największe odkrycie uważał znalezienie Bramy Salomona w Gezer. W 1964 został członkiem Izraelskiej Akademii Nauk.
Kariera polityczna
[edytuj | edytuj kod]Przez cały czas działalności archeologicznej Jigael angażował się także w życie publiczne Izraela. W przeddzień wojny sześciodniowej w 1967 był doradcą wojskowym premiera Lewiego Eszkola. Po wojnie Jom Kipur był członkiem Komisji Arganat, która badała okoliczności i przyczyny wojny.
W 1976 założył Demokratyczny Ruch dla Zmian, powszechnie znany pod akronimem „Dasz”. Partia była próbą odpowiedzi na rosnącą frustrację i rozpacz po wojnie Jom Kipur, które nakładały się na skandale korupcyjne rządu i narastający kryzys społeczny. Jigael Jadin, jako były szef Sztabu Generalnego, był spostrzegany jako człowiek o niezmąconej reputacji, który mógłby poprowadzić kraj nową drogą. W wyborach parlamentarnych w 1977 partia uzyskała 15 mandatów. Jadin został wicepremierem w rządzie Menachema Begina. Jadin uczestniczył w ważnych rozmowach międzynarodowych, które doprowadziły do podpisania porozumienia z Camp David. Umożliwiło ono zawarcie traktatu pokojowego izraelsko-egipskiego.
14 września 1978 doszło do podziału w Dasz – Jadin, Szelomo Elijjahu, Szafik Asad, Mordechaj Elgrabli, Szemu’el Tamir, Akiwa Nof i Binjamin Halewi współtworzyli Ruch Demokratyczny, który rozpadł się 10 marca 1981. Jadin został posłem niezależnym[3].
W 1981 wycofał się z polityki. Zmarł w 1984.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty z Karmelą z domu Rupin. Mieli dwie córki: Orly i Littal.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jigael Jadin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Recipients in 1956. [w:] Israel Prize Official Site [on-line]. [dostęp 2011-04-25]. (hebr.).
- ↑ Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jigael Jadin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ISNI: 0000000108777875
- VIAF: 22154706
- LCCN: n50013963
- GND: 119053748
- NDL: 00461555
- LIBRIS: 53hlpbxp144pzf8
- BnF: 12021336x
- SUDOC: 028362489
- NLA: 35697337
- NKC: skuk0006032
- BNE: XX1152572
- NTA: 075254247
- BIBSYS: 90156247
- CiNii: DA01706365
- Open Library: OL771222A
- PLWABN: 9810631144005606
- NUKAT: n98013116
- J9U: 987007269903005171
- CANTIC: a11345949
- LNB: 000076907
- NSK: 000161865
- CONOR: 36311395
- KRNLK: KAC2018N9279