Kazimierz Rozbicki

Kazimierz Rozbicki

Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1932 Stara Wieś, k. Węgrowa
Data i miejsce śmierci	2 lipca 2018 Koszalin
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent, pedagog muzyczny, publicysta
Odznaczenia

Kazimierz Rozbicki (ur. 12 lipca 1932 w Starej Wsi koło Węgrowa, zm. 2 lipca 2018 w Koszalinie^[1]) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, publicysta.

Od 1949 do 1950 roku był więźniem politycznym. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) w klasie kompozycji Witolda Rudzińskiego (1965) oraz w klasie dyrygentury Bohdana Wodiczki (1966). Od 1967 mieszkał w Koszalinie, gdzie do 1973 roku był dyrygentem tamtejszej filharmonii. W latach 1969–1980 był kierownikiem muzycznym Bałtyckiego Teatru Dramatycznego. Od 1977 do 1992 roku wykładał w Akademii Muzycznej w Gdańsku, a w latach 1991–2002 był pedagogiem Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Akademia Pomorska) w Słupsku. Ponadto publikował recenzje i artykuły o muzyce w koszalińskiej prasie. Od 1965 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

Zmarł w wieku 86 lat. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Koszalinie.

• Trzy etiudy na flet i fortepian (1959)
• Concerto da camera na dwie harfy i orkiestrę kameralną (1959)
• Kwartet smyczkowy (1963)
• Euforia na orkiestrę symfoniczną (1965)
• Preludium symfoniczne na orkiestrę (1969)
• Trifonium na orkiestrę (1973)
• Lacrimonium pamięci ofiar Treblinki na organy i orkiestrę (1993)
• Missa festiva na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2000)^[2]
• Uniesienia gasnące na orkiestrę symfoniczną^[3]
• Introitus z Missy festivy, transkrypcja na organy^[4]

Skomponował muzykę do ponad 30 spektakli teatralnych^[5].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)^[6]

• Kazimierz Rozbicki, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
• Kazimierz Rozbicki na zdjęciach w bibliotece Polona