| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
86 |
| Kod pocztowy |
18-214[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BWM |
| SIMC |
0398600[5] |
Położenie na mapie gminy Klukowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego  | |
 52°44′52″N 22°34′59″E/52,747778 22,583056[1]
| |
Kostry-Podsędkowięta – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Klukowo[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia NMP w Wyszonkach Kościelnych[7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość założona w drugiej połowie XV wieku przez Kostrów herbu Rawicz, przybyłych prawdopodobnie z ziemi rawskiej[8].
Niektórzy właściciele wsi (często częściowi):
- Stanisław Kostro podsędek brański i bielski. Od urzędu sprawowanego przez dziedzica, do nazwy wioski dodano człon Podsędkowięta
- w roku 1580:
- Jan, syn Tomka Warhela, jego dział liczył 3 włóki
- Piotr Kostro Gorski, posiadał 1 włóki
- Mateusz Kostro, syn Baltazara
- Melchior Kostro, podstarości brański (1591), potem również sędzia grodzki drohicki (1594) i od 1604 sędzia ziemski, bielski
- Marianna z Kostrów Pantaleonowa Łyczkowa, postarościna brańska, wzmiankowana w aktach sądowych brańskich w 1637 w czasie sporu o odbudowę młyna
- Melchior i jego syn Wojciech, który w 1620 roku był podsędkiem bielskim
- synowie Wojciecha: Józef, Krzysztof i Franciszek. W 1658 dwaj młodsi bracia wzięli (częściowo) Kostry-Podsędkowięta, Starą Wieś, Lubowicze, Trojanówko, Kuczyno, Grodek i 600 flor. Dopłat[8]
W I Rzeczypospolitej wieś drobnoszlachecka w ziemi bielskiej w województwie podlaskim[9].
W XIX wieku wieś drobnoszlachecko-chłopska. W roku 1827 naliczono tu 16 domów i 125 mieszkańców [10]
20 marca 1827 roku właścicielem dwóch młynów wodnych położonych w miejscowości Kostry Podsędkowięta, powiecie tykocińskim, województwie augustowskim był Walenty Wyszyński[11]. W 1891 roku we wsi znajdowało się 20 gospodarstw drobnoszlacheckich i tyle samo chłopskich. Część ziemi wchodziła w skład dóbr Kuczyn o powierzchni 1863 morgów. We wsi Podsędkowięta osad 6 i 73 morgi gruntów[10].
Od roku 1867 powiecie mazowieckim, gmina Klukowo, parafia Wyszonki.
W 1921 we wsi naliczono 60 domów i 297 mieszkańców, w tym 3 prawosławnych i 13 Żydów. Największym właścicielem ziemskim w okresie międzywojennym był Bronisław Włostowski, który posiadał 60 gruntów. Funkcjonował również młyn K. Szabłowskiego[8]. Wcześniejszym właścicielem młyna był Jankiel Winer[12].
Budynek młyna został zniszczony podczas II wojny światowej. W 2001 roku wzniesiono w tym miejscu tamę w związku z budową MEW (małej elektrowni wodnej)[13].
Obiekty zabytkowe
[edytuj | edytuj kod]- cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej[14].
Współcześnie
[edytuj | edytuj kod]Wieś typowo rolnicza. Produkcja roślinna podporządkowana hodowli krów mlecznych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 59115
- ↑ Wieś Kostry-Podsędkowięta w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-02-05], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 511 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b c Klukowo – Gminny Portal Internetowy – Kostry Podsędkowięta.
- ↑ Klukowo – Gminny Portal Internetowy – Spis podatkowy ziemi bielskiej z 1580 r.
- ↑ a b Kostry (4) K.-podsędkowięta, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 477.
- ↑ Dziennik Urzędowy Województwa Augustowskiego, nr 19 z 12 maja 1827 r. s. 191-192. – dostępny na stronie: Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej (2012-05-13).
- ↑ Materiały ze zbiorów mieszkańców.
- ↑ G. Balińska, J. A. Baliński, Młyny Ziemi Łomżyńskiej, Wrocław 2003 r.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 grudnia 2023, s. 86 [dostęp 2024-02-10] [zarchiwizowane 2024-01-26] (pol.).
