Lesław Klisowski

Lesław Klisowski (w randze pułkownika; 1970 Przasnysz)
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1916 Lwów
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1972 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	(1944–1972)
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL
Jednostki	• 10 DP 2 AWP, OSŁP • 37 pułk łączności Wojsk Lotniczych • Wyższy Akademicki Kurs Wojskowa Akademia Łączności • 2 Ośrodek Radioelektroniczny więcej patrz tekst
Stanowiska	• d-ca bat., dowódca pułku więcej patrz tekst
Odznaczenia

Lesław Klisowski (ur. 16 czerwca 1916 we Lwowie, zm. 24 stycznia 1972 w Warszawie)^[1][a] – pułkownik Wojska Polskiego; dowódca 37 pułku Łączności Wojsk Lotniczych (1957–1967); dowódca 2 Ośrodka Radioelektronicznego (1967–1970).

Lesław Klisowski urodził się 16 czerwca 1916 we Lwowie, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. Następnie podjął edukację w Szkole Podchorążych Rezerwy i został awansowany do podporucznika Wojska Polskiego. W 1939 uczestniczył w obronie Warszawy, był odznaczony Krzyżem Walecznych^[1]. Od 1943 przebywał w Rzeszowie^[1]. W lipcu 1944 wstąpił ochotniczo do 10 Dywizji Piechoty 2 Armii Wojska Polskiego, z którą przeszedł cały szlak bojowy^[3]. W 1946 w Zamościu ukończył roczny kurs oficerów łączności, po czym został skierowany do Zegrza, gdzie uczył się w Oficerskiej Szkole Łączności o specjalności "eksploatacja urządzeń radiokomunikacyjnych" i po jej ukończeniu awansował do stopnia porucznika. Następnie pełnił służbę w garnizonach Kalisz, Poznań i Sieradz przez 9 lat. W Sieradzu był w stopniu majora dowódcą 1 batalionu podchorążych^[4] w Oficerskiej Szkole Łączności Przewodowej, gdzie awansował do stopnia podpułkownika^[1].

W 1956 ukończył w Warszawie Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Wojskowej Akademii Technicznej^[3]. W październiku 1957 będąc w stopniu podpułkownika^[5] został skierowany do Nowego Dworu Mazowieckiego, gdzie objął stanowisko dowódcy 37 pułku Łączności Wojsk Lotniczych^[6]. W 1958 na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 14 z 26 maja 1958 jednostka została przeniesiona do garnizonu Śrem^[6]. W 1962 mianowany został do stopnia pułkownika. W 1967 w Leningradzie ukończył Wyższy Akademicki Kurs w Wojskowej Akademii Łączności. W tym samym roku jego jednostka 37 pułk łączności Wojsk Lotniczych na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 07 z 4 maja 1967 został przemianowany na 6 pułk łączności Lotnictwa Operacyjnego^[3].

W listopadzie 1967 przekazał dowodzenie 6 pułkiem łączności Lotnictwa Operacyjnego dla ppłk Juliana Jabłońskiego^[7], po czym został skierowany służbowo do Przasnysza, gdzie objął funkcję dowódcy 2 Ośrodka Radioelektronicznego^{[8][9][10][11]}. Był przewodniczącym Komitetu Opiekuńczego Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu^[12]. W 1968 Wydział Analityczno-Informacyjny jego jednostki prowadził działania operacyjne w zakresie zabezpieczenia radioelektronicznego (nasłuch oraz rozpoznanie radiowe) podczas Operacji Dunaj^[13]. W 1970 został skierowany służbowo do Warszawy, gdzie objął stanowisko w Zarządzie II w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. 24 stycznia 1972 zmarł w Warszawie w wieku 56 lat. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 14-2-19)^[3][14].

Jego żona to Katarzyna Klisowska z domu Martyniak z którą miał dwóch synów: Stanisław (płk dr n. med.^[15][16]) i Zbigniew (oficer w stopniu płk, w latach 1998-2002 attache wojskowy w Estonii^[17]). Katarzyna Klisowska zmarła 8 grudnia 1996 w wieku 74 lat. Pochowana została w grobie rodzinnym na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[3][18].

Lesław Klisowski

• podporucznik – ?

(...)

• pułkownik – 1962^[3][19]

• Krzyż Walecznych^[3]

i inne

• Edward Drwęcki: Monografia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu 1918–1998. Przasnysz: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 w Przasnyszu, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, 1998, s. 9. ISBN 83-86122-36-6.
• Jarosław Chorzępa: Tradycje Niepodległościowe na Północnym Mazowszu w XIX i XX WIEKU. Przasnysz: TPZP, 2003, s. 9. ISBN 83-917719-1-2.
• Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014, s. 221. ISBN 978-83-948609-1-2.
• KrzysztofK. Komorowski KrzysztofK. (red.), Kronika Wojska Polskiego 2004, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2005, s. 266, ISSN 1734-2317 .