Leszek Jezierski

Leszek Jezierski

Data i miejsce urodzenia	12 maja 1929 Lublin
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 2008 Łódź lub Zgierz
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	168 cm
Pozycja	prawy napastnik
Informacje klubowe
Klub	brak (koniec kariery)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1945–1950 WKS Lublinianka/OWKS Lublin 1950–1952 CWKS Warszawa 6 (1) 1952–1961 ŁKS-Włókniarz/ŁKS Łódź 160 (20[a]) 1962–1963 Start Łódź 1963 Włókniarz Łódź
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1954–1958 Polska 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Hala Sportowa Łódź (juniorzy) 1968 ŁKS Łódź 1969–1976 Widzew Łódź 1976–1978 ŁKS Łódź 1978–1980 Ruch Chorzów 1981–1984 ŁKS Łódź 1985 Lech Poznań 1985–1987 Pogoń Szczecin 1987–1990 ŁKS Łódź 1992 Pogoń Szczecin 1992 Zawisza Bydgoszcz 1993 Widzew Łódź 1995–1996 ŁKS Łódź 1999 Pogoń Szczecin 2004 ŁKS Łódź (asystent)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Jezierski (ur. 12 maja 1929 w Lublinie, zm. 12 stycznia 2008 w podłódzkiej miejscowości Sokolniki-Las) – polski piłkarz i trener sportowy, reprezentant Polski w piłce nożnej.

Karierę piłkarską rozpoczynał w KS Lublinianka. Podczas odbywania służby wojskowej reprezentował Legię Warszawa, w barwach której w 6 meczach zdobył 1 bramkę. W 1953 przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego. Razem z ŁKS zdobył Puchar i mistrzostwo Polski. Reprezentował również barwy Startu Łódź, Włókniarza Łódź i Stomilu Poznań. W reprezentacji Polski zadebiutował 8 sierpnia 1954 w meczu przeciwko Bułgarii. W biało-czerwonym trykocie wystąpił 6 razy.

W karierze trenerskiej jego pierwszym sukcesem było zdobycie w 1966 mistrzostwa Polski juniorów z zespołem MKS Hala Sportowa. Kierując drużynami w Łodzi, doprowadził łódzką piłkę nożną do bardzo silnej pozycji krajowej. Wykorzystywał przy tym niedocenianych gdzie indziej zawodników^[1]. W 1975 awansował z Widzewem Łódź do ekstraklasy. Kolejnym krokiem w karierze trenerskiej był ŁKS Łódź. Pracując w tym klubie został wybrany trenerem roku. Jego największymi osiągnięciami jako trenera było zdobycie mistrzostwa Polski w 1979 r. przez prowadzony przez niego klub Ruch Chorzów oraz wicemistrzostwa Polski w sezonie 1986/1987 przez Pogoń Szczecin. Prowadził też m.in. Lecha Poznań, Zawiszę Bydgoszcz^[1]. Trzykrotnie wybierano go na trenera roku w plebiscycie "Piłki Nożnej". Znajdował się w radzie trenerskiej PZPN.

Ostatnie lata swojego życia spędził w swoim domu w Sokolnikach-Lesie^{[potrzebny przypis]}. Zmarł 12 stycznia 2008 r. w Łodzi^[1] lub w Zgierzu^[2]. Został pochowany w alei zasłużonych cmentarza komunalnego na Dołach w Łodzi (kwatera XV, rząd 49, grób 22).

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017