gmina wiejska | |||
1946-1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1946–50: wrocławskie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
|
Leszno Górne – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[2] w województwie wrocławskim i województwie zielonogórskim (dzisiejsze województwo lubuskie). Nazwa gminy pochodzi od wsi Leszno Górne, lecz siedzibą władz gminy był Dolny Lesin (obecna nazwa Leszno Dolne)[3].
Gmina Leszno Górne powstała po II wojnie światowej na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. II okręg administracyjny – Dolny Śląsk). 28 czerwca 1946 gmina – jako jednostka administracyjna powiatu szprotawskiego – weszła w skład nowo utworzonego woj. wrocławskiego[4][5]. 6 lipca 1950 gmina wraz z całym powiatem szprotawskim weszła w skład nowo utworzonego woj. zielonogórskiego[6].
Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 4 gromad: Bobrowice, Leszno Dolne, Leszno Górne i Studzianka[7]. 4 lutego 1954 część gminy Leszno Górne przyłączono do gminy Gromadka w powiecie bolesławieckim w woj. wrocławskim[8]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[9]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1946 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. wrocławskiego
- ↑ Do 28 września 1954
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
- ↑ Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177
- ↑ Na podstawie ustawy z dnia 11 września 1944 o organizacji i zakresie działania rad narodowych (Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 22) oraz dekretu z 23 listopada 1944 o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1944 r. nr 14, poz. 74)
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 6, poz. 16
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312