Majkong
| Cerdocyon | |||
| C.H. Smith, 1839[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – majkong krabożerny (C. thous) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
majkong | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Canis azarae[a] Wied-Neuwied, 1824 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Majkong[4] (Cerdocyon) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje jeden występujący współcześnie gatunek zamieszkujący Amerykę Południową[5][6][7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 57–77,5 cm, długość ogona 22–41 cm; masa ciała 4,5–5,8 kg[6][8].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1839 roku angielski przyrodnik Charles Hamilton Smith w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej psowatych z serii wydawniczej The Naturalist’s Library[1]. Smith wymienił cztery gatunki – Canis azarae[a] Wied-Neuwied, 1824, Cerdocyon guaraxa C.H. Smith, 1839 (= Canis thous Linnaeus, 1766), Vulpes magellanica Gray, 1837 (synonym, = Canis culpaeus G.I. Molina, 1782) i Cerdocyon mesoleucus C.H. Smith, 1839 (nomen dubium) – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1914 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na typ nomenklatoryczny wyznaczył Canis azarae[a] Wied-Neuwied, 1824[9].
- Cerdocyon: gr. κερδω kerdō ‘lis’; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[10].
- Thous: gr. θως thōs, θωος thōos ‘szakal’[11]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Canis cancrivorus Brongniart, 1792 (= Canis thous Linnaeus, 1766).
- Carcinocyon: καρκινος karkinos ‘krab’[12]; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[13]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Canis thous Linnaeus, 1766.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Takson siostrzany w stosunku do Nyctereutes[14]. Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[15][8][5][6][4][7]:
- Cerdocyon thous (Linnaeus, 1766) – majkong krabożerny
Opisano również gatunek wymarły z pliocenu Ameryki Północnej[16], jednak jego przynależność do Cerdocyon jest niepewna i z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Ruiza-Ramoniego i współpracowników w 2020 roku wynika, że gatunek ten jest bliżej spokrewniony z przedstawicielami wyróżnianego niekiedy plemienia Vulpini (Vulpes, Nyctereutes i Otocyon)[17].
- Cerdocyon texanus Tedford, Wang Xiaoming & B.E. Taylor, 2009
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ch.H. Smith: The natural history of dogs. Canidæ or genus Canis of authors. Including also the genera Hyaena and Proteles. Edinburgh: W. H. Lizars, 1839, s. 259, seria: The Naturalist’s Library; cz. 18. Mammalia. (ang.).
- ↑ J.E. Gray. Notes on the Skulls of the Species of Dogs, Wolves, and Foxes (Canidae) in the Collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1868, s. 493, 1868. (ang.).
- ↑ J.A. Allen: Reports of the Princeton University Expeditions to Patagonia, 1896-1899. Wyd. 1. Cz. 3. Princeton: The University, 1905, s. 153. (ang.).
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 428. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 426. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cerdocyon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-05-07].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 666. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ O. Thomas. On various South-American mammals. „The Annals and magazine of natural history”. Eight series. 13 (75), s. 352, 1914. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 172.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 676.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 46.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 74.
- ↑ R.H. Tedford, X. Wang & B.E. Taylor. Phylogeny of the Caninae (Carnivora: Canidae): The living taxa. „American Museum Novitates”. 3146, s. 1–37, 1995. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).
- ↑ Richard H. Tedford, Xiaoming Wang i Beryl E. Taylor. Phylogenetic systematics of the North American fossil Caninae (Carnivora, Canidae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 325, s. 1–218, 2009. DOI: 10.1206/574.1. (ang.).
- ↑ Damián Ruiz-Ramoni, Francisco Juan Prevosti, Saverio Bartolini Lucenti, Marisol Montellano-Ballesteros i Ana Luisa Carreño. The Pliocene canid Cerdocyon avius was not the type of fox that we thought. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 40 (2), s. e1774889, 2020. DOI: 10.1080/02724634.2020.1774889. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
