Atole Majuro na zdjęciu NASA z 2000 roku | |
Państwo | |
---|---|
Akwen | |
Powierzchnia |
9,17 km² |
Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Wysp Marshalla | |
Położenie na mapie Oceanii | |
7°04′N 171°16′E/7,066667 171,266667 | |
Majuro (marsz. Mājro[1][2]) – jeden z atoli łańcucha Ratak Chain w archipelagu Wysp Marshalla w środkowej części Oceanu Spokojnego. W jego skład wchodzą 64 wysepki, o łącznej powierzchni 9,17 km². Otaczają one lagunę o powierzchni około 295,05 km².
W niektórych źródłach stolicą Wysp Marshalla określa się cały atol Majuro, na którym znajduje się aglomeracja Delap-Uliga-Djarrit, gdzie znajdują się siedziby władz państwowych. Według Urzędowego wykazu nazw państw i terytoriów niesamodzielnych stolicą państwa jest Delap[3].
Według danych za rok 2011 atol zamieszkiwało łącznie 27 797 osób – najwięcej ze wszystkich atoli i wysp Wysp Marshalla.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa atolu Majuro pochodzi od marsz. Mājro oznaczającego „dwa otwarcia”[1][2]. W przeszłości w kartografii i księgach pokładowych funkcjonowały również nazwy: Arrowsmith, Kajuruk, Maduro, Mediouro, Mediuro, Medjouro czy Mendiouro[4].
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Atol znajduje się w łańcuchu Ratak Chain w archipelagu Wysp Marshalla w środkowej części Oceanu Spokojnego. Obejmuje 64 wysepki, o łącznej powierzchni 9,17 km², które otaczają lagunę o powierzchni około 295,05 km²[4]. Jest to ósmy pod względem powierzchni lądu i dziewiąty co do wielkości laguny atol Wysp Marshalla[4].
Majuro to także stolica Wysp Marshalla z dzielnicą rządową położoną na trzech połączonych ze sobą wysepkach Delap-Uliga-Djarrit[5][6]. W Majuro znajduje się port morski, międzynarodowy port lotniczy(kod IATA: MAJ)[7], kilka szkół średnich, College of the Marshall Islands[8] i kampus Uniwersytetu Południowego Pacyfiku[9], a także liczne banki, hotele i centra handlowo-żywieniowe, kompleks budynków rządowych, nowoczesny kompleks teatralno-kinowy oraz lokalny ośrodek telewizyjny.
Na atolu znajduje się fabryka produkcji kopry, a port Majuro jest głównym ośrodkiem przeładunkowym dla cargo oraz tuńczyka[10].
Klimat
[edytuj | edytuj kod]Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rekordy maksymalnej temperatury [°C] | 29,4 | 29,7 | 29,8 | 29,8 | 29,9 | 29,9 | 29,8 | 30,1 | 30,2 | 30,2 | 30,0 | 29,6 | 29,9
|
Średnie dobowe temperatury [°C] | 27,1 | 27,3 | 27,3 | 27,3 | 27,3 | 27,3 | 27,2 | 27,4 | 27,4 | 27,4 | 27,3 | 27,1 | 27,3
|
Rekordy minimalnej temperatury [°C] | 24,7 | 24,8 | 24,8 | 24,7 | 24,8 | 24,6 | 24,5 | 24,6 | 24,6 | 24,6 | 24,6 | 24,7 | 24,7 |
Opady [mm] | 214,1 | 156,2 | 210,3 | 261,1 | 284,0 | 294,4 | 330,2 | 292,6 | 315,5 | 351,5 | 325,1 | 301,0 | 3336,0 |
Średnia liczba dni z opadami | 19,3 | 16,1 | 17,6 | 18,9 | 22,1 | 23,1 | 24,3 | 22,9 | 22,9 | 23,4 | 22,9 | 22,7 | 256,2 |
Wilgotność [%] | 77.7 | 77.1 | 79.0 | 80.7 | 81.9 | 81.1 | 80.5 | 79.3 | 79.4 | 79.4 | 79.9 | 79.7 | 79,6 |
Średnie usłonecznienie [h] | 224.4 | 218.6 | 252.8 | 219.4 | 224.8 | 210.8 | 217.0 | 232.2 | 217.8 | 205.4 | 191.4 | 197.4 | 2612,0 |
Źródło: NOAA (1961–1990)[11] 15 lipca 2017 |
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Na atolu w 2011 mieszkało 27,797 osób (wzrost w stosunku do 1999 roku, kiedy to liczba ta wynosiła 23,676)[12]. Majuro na najwięcej mieszkańców ze wszystkich atoli i wysp Wysp Marshalla[5].
Flora i fauna
[edytuj | edytuj kod]Baza danych Avibase podaje (stan na rok 2017), że na atolu występuje 45 gatunków ptaków, w tym cztery narażone na wyginięcie: nawałnik duży (Hydrobates leucorhous), petrel długodzioby (Pterodroma longirostris), burzyk szarogrzbiety (Ardenna bulleri) i kulik alaskański (Numenius tahitiensis)[13].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dla Europejczyków atol został odkryty w 26 czerwca 1788 roku, przez brytyjskiego odkrywcę Johna Marshalla (1748–1819)[14]. Spennemann podaje natomiast, że w tym samym dniu atol odwiedził również inny Brytyjczyk – Thomas Gilbert – kapitan statku Charlotte[15].
Pod koniec II wojny światowej Majuro stało się główną bazą amerykańskich sił zbrojnych walczących z Japonią o Wyspy Marshalla i inne mikronezyjskie wyspy na zachodzie[10][16]. Amerykanie zlokalizowali tu m.in. bazę lotnictwa oraz ośrodek administracji marynarki wojennej[10].
Po wojnie Majuro było lokalną siedzibą amerykańskiej administracji Powierniczych Wysp Pacyfiku[10], wypierając Jaluit z roli głównego ośrodka archipelagu[17]. W okresie tym lokalna ludność została osiedlona na wysepce Laura na zachodnim krańcu atolu, a na krańcu wschodnim powstała dzielnica administracyjna[10]. W latach 70. XX w. Amerykanie wybudowali 50 km drogę łączącą obydwie części atolu – jest na najdłuższa wybetonowana droga w Mikronezji (stan na 2000)[10]. Spowodowało to napływ ludności z Laury do dzielnicy administracyjnej, gdzie znajdowały się szkoły i szpital a ludzie mieli większe możliwości znalezienia pracy[10]. Zatrudnienie oferowano w administracji oraz w sektorze usługowym, nastawionym na obsługę pracowników potężnego sektora państwowego[10]. W latach 90. XX w. – po uzyskaniu niepodległości przez Wyspy Marshalla – liczbę urzędników państwowych zredukowano o 25%[10]. W połowie lat 90. XX w. zaczął się prężnie rozwijać turystyka, przede wszystkim morska, nastawiona na nurków i wędkarzy[10]. Pod koniec lat 90. XX w. wiele inwestycji napłynęło z Chin, m.in. powstała flota do połowy tuńczyka, a przyjezdni Chińczycy przyjęli obywatelstwo Wysp Marshalla[10].
Kultura
[edytuj | edytuj kod]Na atolu znajduje się Biblioteka Publiczna, Archiwa Narodowe oraz Muzeum Alele[18][17], którego zbiory obejmują m.in. kolekcję zdjęć Joachima DeBruma ukazujących życie na Wyspach Marshalla w okresie 1880–1930 oraz kolekcję rękodzieła marszalskiego[19].
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marshallese-English Dictionary – Place Name Index. Marshallese-English Dictionary. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ a b Nazewnictwo Geograficzne Świata. Zeszyt 1. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych, 2004, s. 143. ISBN 83-239-7552-3. [dostęp 2017-07-15]. (pol.).
- ↑ Urzędowy wykaz nazw państw i terytoriów niesamodzielnych. Wyd. 6. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2021, s. 42. ISBN 978-83-254-2587-6.
- ↑ a b c Digital Micronesia-An Electronic Library & Archive is: Marshall Islands Atoll Information Wotje Atoll. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ a b Majuro, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-07-15] (ang.).
- ↑ The World Factbook. 2017. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-11)]. (ang.).
- ↑ MAJ – Majuro Atoll, MH – Airport – Great Circle Mapper. Great Circle Mapper. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ College of the Marshall Islands: strona oficjalna. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ The University of South Pacific: USP Marshall Islands Campus. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Brij V. Lal, Kate Fortune: The Pacific Islands: An Encyclopedia. University of Hawaii Press, 2000, s. 98–99. ISBN 978-0-8248-2265-1. [dostęp 2017-07-15].
- ↑ WMO climate normals for Majuro, PI 1961−1990. [w:] National Oceanic and Atmospheric Administration [on-line]. [dostęp 2017-07-15].
- ↑ Economic Policy, Planning, and Statistics Office, Office of the President: The RMI 2011 Census of Population and Housing. Summary and Highlights Only. U.S. Department of the Interior, 2017-06-18. s. 7. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Denis Lepage: Avibase – Bird Checklists of the World Majuro Atoll. [w:] Avibase – Bird Checklists of the World [on-line]. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ Max Quanchi, John Robson: Historical Dictionary of the Discovery and Exploration of the Pacific Islands. Lanham, Maryland; Toronto; Oxford: The Scarecrow Press, Inc., 2005, s. XX. ISBN 0-8108-5395-7. [dostęp 2017-07-15].
- ↑ Dirk HR Spennemann & Hemley Benjamin: Ships visiting the Marshall Islands (until 1885) Majuro Atoll. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ Dirk HR Spennemann & Hemley Benjamin: Building the Navy’s Bases Majuro Naval Base. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ a b Roman Adrian Cybriwsky: Capital Cities around the World: An Encyclopedia of Geography, History, and Culture: An Encyclopedia of Geography, History, and Culture. ABC-CLIO, 2013, s. 173. ISBN 978-1-61069-248-9. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ Alele Museum, Library, National Archives: strona oficjalna. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ Alele Museum. [w:] Alele Museum, Library and National Archives [on-line]. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).