Maruda (człowiek nudny, gderający, ślamazarny, opieszały, uciążliwy, żmudny, guzdrała) – demoniczna postać kobieca dręcząca dzieci w kołyskach, niepozwalająca im zasnąć, doprowadzająca do płaczu[1].
W XIX wieku, aby chronić dzieci przed marudą, stosowano specjalne zabiegi magiczne, m.in.:
- kładziono w pokoju, gdzie spało niemowlę, miskę z wodą, a w niej kłębek nici, łyżkę i wrzeciono; zajęty tymi akcesoriami demon zostawiał dziecko w spokoju[2][1]
- robiono z gałganków dziewięć lalek i obsadzano nimi kolebkę dziecka, zaczynając od główek. Następnie podkładano dziecku pod główkę kłębek nici, igiełkę, trochę maku i kawałek bułki, po czym wymawiano zaklęcie[1]
- w niektórych okolicach w Lubelskiem zabraniano dziewczynkom bawić się lalkami, sądząc, że w nich siedzi maruda, która dusi dzieci[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich. Leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 294. ISBN 83-89375-40-0.
- ↑ Paweł Zych, Witold Vargas: Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2014, s. 122–123. ISBN 978-83-7576-221-1.
