Michał Kłopotowski

Michał Kłopotowski

major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	20 września 1894 Tłumacz
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	18 Pułk Ułanów Pomorskich 2 Pułk Ułanów Grochowskich Brygady Kawalerii „Białystok” 6 Samodzielna Brygada Kawalerii Wyższa Szkoła Wojenna Armia „Kraków”
Stanowiska	oficer sztabu brygady szef sztabu brygady oficer sztabu armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Kłopotowski (ur. 20 września 1894 w Tłumaczu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, adiutant marszałka Józefa Piłsudskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Michał Kłopotowski był synem Franciszka i Rozalii z domu Pawłowska, urodził się w Tłumaczu (nr 3579)^[1]. Kształcił się w C. K. I Gimnazjum w Stanisławowie, gdzie w 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości, po czym miał podjąć studia na akademii lasowej^[2]. Był członkiem Polskich Drużyny Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej służył w Legionach. W 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej. W 1918 roku walczył w 1 pułku ułanów na Syberii. Do Polski powrócił w 1920 roku, wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 18 pułku Ułanów Pomorskich.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1928 roku został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i przeniesiony do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach. Z dniem 5 stycznia 1931 roku został słuchaczem Kursu 1930–1932 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[3]. Z dniem 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do dowództwa Brygady Kawalerii „Białystok” na stanowisko oficera sztabu^[4]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do dowództwa 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu^[5]. Od 1937 roku został wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. W czasie mobilizacji w 1939 roku został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Armii „Kraków”^[6].

W 1929 roku wraz z Jerzym Dobieckim napisał Zarys historji wojennej 18 Pułku Ułanów Pomorskich wydany w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[7] (wzmiankowany przez Józefa Czapskiego w jego "Wspomnieniach starobielskich"). Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[7], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1456^[7].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[9][10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[12][13][14].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 4569)^[15]
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 207.
• Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 635, 686;
• Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 573, 608;
• Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 291, 352;
• Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 152, 800;
• Ogrody wspomnień – Michał Kłopotowski [dostęp 2012-06-26]
• Witold Duński, Konno po sławę, Leksykon Jeździectwa Polskiego.. konnoposlawewitolddunski.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
• Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.