Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988

UEFA Fußball-Europameisterschaft
Bundesrepublik Deutschland 1988

1984 1992
Dyscyplina	piłka nożna
Organizator	UEFA
Szczegóły turnieju
Gospodarz	RFN
Otwarcie	10 czerwca 1988, Düsseldorf
Zamknięcie (finał)	25 czerwca 1988, Monachium
Liczba drużyn	8 (z 1 konfederacji)
Liczba aren	8 (w 8 miastach)
I miejsce	Holandia
II miejsce	ZSRR
III miejsce	RFN  Włochy
Statystyki turnieju
Liczba meczów	15
Liczba bramek	34 (2,27 na mecz)
Oglądalność	849 844 (56 656 na mecz)
Król strzelców	Marco van Basten (5 goli)
Strona internetowa

Decyzją Komitetu Wykonawczego UEFA z dnia 15 marca 1985 roku ósme finały Mistrzostw Europy w piłce nożnej odbyły się w roku 1988 na stadionach Republiki Federalnej Niemiec. Mecz otwarcia miał miejsce 10 czerwca 1988 roku na stadionie Rheinstadion w Düsseldorfie. Finał rozegrano 25 czerwca na Stadionie Olimpijskim w Monachium. W turnieju udział wzięło osiem drużyn. Ekipa zachodnioniemiecka nie brała udziału w eliminacjach, ponieważ była gospodarzem turnieju. Pozostałe drużyny o prawo występu walczyły w grach eliminacyjnych, które rozpoczęły się 10 września 1986 roku. Jedyny jak dotąd tytuł mistrzowski zdobyła reprezentacja Holandii.

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988 (eliminacje).

W eliminacjach do turnieju finałowego udział wzięły 32 reprezentacje, które podzielono na 7 grup. Do turnieju awansowali jedynie zwycięzcy grupy. Zespół zachodnioniemiecki jako gospodarz miał zapewnione miejsce w turnieju bez konieczności grania w eliminacjach. Ostatni mecz kwalifikacyjny rozegrano w dniu 20 grudnia 1987 roku, kiedy to reprezentacja Malty walczyła o punkty z reprezentacją Portugalii (mecz zakończył się zwycięstwem Portugalii 1:0).

W turnieju finałowym udział wzięły następujące reprezentacje narodowe^[1][2]:

Drużyna	Grupa kwalifikacyjna	Liczba występów	Najlepszy wynik
RFN	gospodarz	4 (1972, 1976, 1980, 1984)	Mistrzostwo (1972, 1980)
Hiszpania	Zwycięzca grupy 1	3 (1964, 1980, 1984)	Mistrzostwo (1964)
Włochy	Zwycięzca grupy 2	2 (1968, 1980)	Mistrzostwo (1968)
ZSRR	Zwycięzca grupy 3	4 (1960, 1964, 1968, 1972)	Mistrzostwo (1960)
Anglia	Zwycięzca grupy 4	2 (1968, 1980)	III miejsce (1968)
Holandia	Zwycięzca grupy 5	2 (1976, 1980)	III miejsce (1976)
Dania	Zwycięzca grupy 6	2 (1964, 1984)	III/IV miejsce (1984)
Irlandia	Zwycięzca grupy 7	debiutant

• Müngersdorfer Stadion (wybudowany w Kolonii w roku 1923, może pomieścić 47 tys. osób)
• Neckarstadion (wybudowany w Stuttgarcie w roku 1933, może pomieścić 50 tys. osób)
• Niedersachsenstadion (wybudowany w Hanowerze w roku 1954, może pomieścić 50 423 osób)
• Olympiastadion (wybudowany w Monachium w roku 1972, może pomieścić 69 tys. osób)
• Parkstadion (wybudowany w Gelsenkirchen w roku 1972, może pomieścić 62 tys. osób)
• Rheinstadion (wybudowany w Düsseldorfie w roku 1926, może pomieścić 55 850 osób)
• Volksparkstadion (wybudowany w Hamburgu w roku 1953, może pomieścić 61 200 osób)
• Waldstadion (wybudowany we Frankfurcie w roku 1925, może pomieścić 61 tys. osób)

• Emilio Soriano Aladrén (Hiszpania)
• Horst Brummeier (Austria)
• Paolo Casarin (Włochy)
• Erik Fredriksson (Szwecja)
• Bruno Galler (Szwajcaria)
• Keith Hackett (Anglia)
• Ioan Igna (Rumunia)
• Siegfried Kirschen (NRD)
• Dieter Pauly (RFN)
• Alexis Ponnet (Belgia)
• José Rosa dos Santos (Portugalia)
• Albert Thomas (Holandia)
• Bob Valentine (Szkocja)
• Michel Vautrot (Francja)

Legenda do tabelek:

• Pkt – liczba punktów
• M – liczba meczów
• W – zwycięstwa
• R – remisy
• P – porażki
• Br+ – bramki zdobyte
• Br− – bramki stracone
• +/− – różnica bramek

Dwie pierwsze drużyny z każdej grupy awansowały do dalszych gier.

Czas: CEST (UTC+2)

Zespół	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−
RFN	5	3	2	1	0	5	1	4
Włochy	5	3	2	1	0	4	1	3
Hiszpania	2	3	1	0	2	3	5	-2
Dania	0	3	0	0	3	2	7	-5

10 czerwca

• godz. 20:15, Düsseldorf: RFN – Włochy 1:1 (0:0)
  • 0:1 Roberto Mancini 52'
  • 1:1 Andreas Brehme 55'
• sędziował: Keith Hackett
• widzów: 62 552 osób

11 czerwca

• godz. 15:30, Hanower: Dania – Hiszpania 2:3 (1:1)
  • 0:1 Míchel 5'
  • 1:1 Michael Laudrup 24'
  • 1:2 Emilio Butragueño 53'
  • 1:3 Rafael Gordillo 66'
  • 2:3 Flemming Povlsen 82'
• sędziował: Albert Thomas
• widzów: 60 366 osób

14 czerwca

• godz. 17:15, Gelsenkirchen: RFN – Dania 2:0 (1:0)
  • 1:0 Jürgen Klinsmann 10'
  • 2:0 Olaf Thon 85'
• sędziował: Bob Valentine
• widzów: 64 812 osób

• godz. 20:15, Frankfurt: Włochy – Hiszpania 1:0 (0:0)
  • 1:0 Gianluca Vialli 73'
• sędziował: Erik Fredriksson
• widzów: 51 790 osób

17 czerwca

• godz. 20:15, Monachium: RFN – Hiszpania 2:0 (1:0)
  • 1:0 Rudi Völler 29'
  • 2:0 Rudi Völler 51'
• sędziował: Michel Vautrot
• widzów: 72 308 osób

• godz. 20:15, Kolonia: Włochy – Dania 2:0 (0:0)
  • 1:0 Alessandro Altobelli 67'
  • 2:0 Luigi de Agostini 87'
• sędziował: Bruno Galler
• widzów: 53 951 osób

Zespół	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−
ZSRR	5	3	2	1	0	5	2	3
Holandia	4	3	2	0	1	4	2	2
Irlandia	3	3	1	1	1	2	2	0
Anglia	0	3	0	0	3	2	7	-5

12 czerwca

• godz. 15:30, Stuttgart: Anglia – Irlandia 0:1 (0:1)
  • 0:1 Ray Houghton 6'
• sędziował: Siegfried Kirschen
• widzów: 51 573 osób

• godz. 20:15, Kolonia: Holandia – Związek Radziecki 0:1 (0:0)
  • 0:1 Wasilij Rac 52'
• sędziował: Dieter Pauly
• widzów: 60 tys. osób

15 czerwca

• godz. 17:15, Düsseldorf: Anglia – Holandia 1:3 (0:1)
  • 0:1 Marco van Basten 44'
  • 1:1 Bryan Robson 53'
  • 1:2 Marco van Basten 71'
  • 1:3 Marco van Basten 75'
• sędziował: Paolo Casarin
• widzów: 63 940 osób

• godz. 20:15, Hanower: Irlandia – Związek Radziecki 1:1 (1:0)
  • 1:0 Ronnie Whelan 38'
  • 1:1 Ołeh Protasow 74'
• sędziował: Emilio Soriano Aladrén
• widzów: 38 308 osób

18 czerwca

• godz. 15:30, Frankfurt: Anglia – Związek Radziecki 1:3 (1:2)
  • 0:1 Siarhiej Alejnikau 3'
  • 1:1 Tony Adams 16'
  • 1:2 Ołeksij Mychajłyczenko 28'
  • 1:3 Wiktor Pasulko 72'
• sędziował: José Rosa dos Santos
• widzów: 53 tys. osób

• godz. 15:30, Gelsenkirchen: Irlandia – Holandia 0:1 (0:0)
  • 0:1 Wim Kieft 82'
• sędziował: Horst Brummeier
• widzów: 70 800 osób

	Półfinał					Finał
	21 czerwca – Hamburg
	1A  RFN		1
						25 czerwca – Monachium
	2B  Holandia		2
						ZSRR		0
	22 czerwca – Stuttgart
						Holandia		2
	1B  ZSRR		2
	2A  Włochy		0

21 czerwca 1988	RFN Lothar Matthäus  55'	1-2 0-0	Holandia  74' Ronald Koeman  88' Marco van Basten	Hamburg Widzów: 61 330 Sędzia: Ioan Igna

22 czerwca 1988	ZSRR Hennadij Łytowczenko  60' Ołeh Protasow  62'	2-0 0-0	Włochy	Neckarstadion, Stuttgart Widzów: 61 606 Sędzia: Alexis Ponnet

25 czerwca 1988 finał Euro 1988	ZSRR	0-2 0-1	Holandia  32' Ruud Gullit  54' Marco van Basten	Stadion Olimpijski, Monachium Widzów: 72,308 Sędzia: Michel Vautrot

ZWIĄZEK RADZIECKI: BR 1 Rinat Dasajew OB 5 Anatolij Demjanenko OB 3 Wagiz Chidijatullin OB 7 Siarhiej Alejnikau OB 6 Wasyl Rac PO 8 Hennadij Łytowczenko PO 9 Ołeksandr Zawarow PO 15 Ołeksij Mychajłyczenko PO 18 Siarhiej Hocmanau 68' NA 10 Ołeh Protasow 71' NA 11 Ihor Biełanow Rezerwowi: BR 16 Wiktor Czanow OB 14 Viačeslavas Sukristovas OB 13 Tengiz Sulakwelidze PO 19 Serhij Bałtacza 68' PO 20 Wiktor Pasulko 71' Selekcjoner: Walery Łobanowski

HOLANDIA: BR 1 Hans van Breukelen OB 6 Berry van Aerle OB 4 Ronald Koeman OB 17 Frank Rijkaard OB 2 Adri van Tiggelen PO 7 Gerald Vanenburg PO 8 Arnold Mühren PO 20 Jan Wouters PO 13 Erwin Koeman NA 10 Ruud Gullit  32' NA 12 Marco van Basten  54' Rezerwowi: BR 16 Joop Hiele OB 18 Wilbert Suvrijn PO 11 John van ’t Schip NA 9 John Bosman NA 14 Wim Kieft Selekcjoner: Rinus Michels

• 5 goli:
  • Marco van Basten
• 2 gole:
  • Ołeh Protasow
  • Rudi Völler
• 1 gol:
  • Tony Adams
  • Siarhiej Alejnikau
  • Alessandro Altobelli
  • Andreas Brehme
  • Emilio Butragueño
  • Luigi De Agostini
  • Rafael Gordillo
  • Ruud Gullit
  • Ray Houghton
  • Wim Kieft
  • Ronald Koeman
  • Jürgen Klinsmann
  • Michael Laudrup
  • Hennadij Łytowczenko
  • Roberto Mancini
  • Míchel
  • Lothar Matthäus
  • Ołeksij Mychajłyczenko
  • Wiktor Pasulko
  • Flemming Povlsen
  • Wasilij Rac
  • Bryan Robson
  • Olaf Thon
  • Gianluca Vialli
  • Ronnie Whelan