Tabliczka z tekstem datowanym na pierwszy rok panowania Nabu-szumu-libura | |
Król Babilonu | |
Okres |
od ok. 1033 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Nabu-szumu-libur (akad. Nabû-šumu-libūr[1][2], tłum. „Boże Nabu, niechaj syn pozostaje w dobrym zdrowiu”[3]) – jedenasty i ostatni król Babilonii z II dynastii z Isin, następca Marduk-zer-...; według Babilońskiej listy królów A panować miał przez 8 lat[4]. Jego rządy datowane są na lata 1033-1026 p.n.e.[1][2]
Panował w czasie, gdy Babilonia była bardzo poważnie osłabiona najazdami Aramejczyków[2]. O jego rządach wiadomo bardzo niewiele, gdyż poza późniejszymi listami królów wzmiankowany jest on tylko w kilku tekstach[2]. W Pałacu Północno-zachodnim w Kalchu odnaleziono kamienny odważnik w kształcie kaczki z inskrypcją wymieniającą jego imię i tytuł „król świata” (šar kiššati)[2]. Znany jest też tekst datowany na pierwszy rok jego panowania, pochodzący z Kar-Belet-ilani koło Nippur, który poświadcza nabycie ziemi przez zarządcę (šandabakku) Nippur od człowieka, którego zarządca ten wykupił wcześniej z niewoli[2]. Wreszcie w Kronice religijnej, w jej bardzo uszkodzonym fragmencie, wzmiankowane są dziwne znaki i zjawiska obserwowane w Babilonii za jego rządów[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Brinkman J.A., Nabû-šumu-lībur, w: Reallexikon der Assyriologie, tom IX (Nab - Nuzi), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1998, s. 34.
- Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.