 wiceadmirał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
delegat rządu w Międzynarodowej Komisji Odry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Napoleon Louis-Wawel (ur. 10 października 1861, zm. 14 grudnia 1934) – polski wiceadmirał i morski oficer pokładowy dużych okrętów nawodnych. W latach 1880–1918 służył w flocie austro-węgierskiej, a następnie − do 1920 − w odrodzonej polskiej Marynarce Wojennej. Karierę zakończył na stanowisku przedstawiciela rządu RP w Międzynarodowej Komisji Odry.
Służba wojskowa w Austro-Węgrzech
[edytuj | edytuj kod]Napoleon Louis-Wawel urodził się 10 października 1861 w Krzeszowicach, w zaborze austriackim. Był synem Józefa i Ernestyny z Nordfelden-Hietzgernów. W 1880 ukończył Akademię Morską w Fiumie (jego nazwisko zostało wymienione na tablicy pamiątkowej, ustanowionej w 2010 w siedzibie Dowództwa Marynarki Wojennej RP)[1]. Następnie − do 1918 − służył w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (Marynarce Wojennej Austro-Węgier). Od 1904 był austro-węgierskim attaché morskim w Wielkiej Brytanii. W 1909 został dowódcą pancernika "Arpad", w 1910 krążownika "Kaiser Karl VI", a od 1911 dowodził pancernikiem "Erzherzog Ferdinand Max". W 1913 objął funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Technicznego Marynarki Wojennej. Od początku do końca I wojny światowej był dowódcą Głównej Bazy Marynarki Wojennej w Puli.
Awansował kolejno na stopnie:
|
|
Służba wojskowa w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu wojny przybył do Polski i wstąpił do odrodzonych Sił Zbrojnych RP.
Na mocy dekretu L. 2106 wydanego w dniu 14 kwietnia 1920 roku przez Naczelnego Wodza - marszałka Józefa Piłsudskiego, jako były wiceadmirał floty austro-węgierskiej, został przyjęty do Wojska Polskiego. Zatwierdzono go warunkowo w posiadanym stopniu generała porucznika oraz zaliczono do rezerwy armii, bez powołania do służby czynnej[2]. Z dniem 30 września 1920 r. został przeniesiony w stan spoczynku, z prawem noszenia munduru. Mieszkał w Wiedniu[3][4]. W 1921 nastąpiła zmiana stopni wojskowych, przemianowano go na wiceadmirała w stanie spoczynku.
W latach 1920–1923 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i zajmował posadę delegata rządu w Międzynarodowej Komisji Odry, która miała wytyczyć i uregulować zachodnią granicę RP. W 1923 odszedł z ministerstwa i przeniósł się do Bydgoszczy.
14 grudnia 1934 ciężko chory, samotny admirał popełnił samobójstwo. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Ludwikowo 4 w Bydgoszczy.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Patryk Franiel: Stopnie oficerskie w marynarce austro-węgierskiej. nowastrategia.org.pl, 2015-05-24. [dostęp 2015-11-12].
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 15 z 24 IV 1920, s. 293.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 174.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 czerwca 1923 roku, s. 423, przesunięto termin przeniesienia w stan spoczynku z 1 lipca na 30 września 1920 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej: Tom II, Polska Marynarka Wojenna: Część I, Korpus oficerów 1918-1947. Gdynia: Wyższa Szkoła Morska, 1996. ISBN 83-86703-50-4.
- Gizela Chmielewska W kamienicy przy Cieszkowskiego 17 zastrzelił się wiceadmirał Wawel
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2019-11-29].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Napoleon Louis-Wawel: Listy z Ameryki pisane do rodziny (1882) w bibliotece Polona
