| Atractosteus spatula[1] | |
| (Lacepède, 1803) | |
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
niszczuka krokodyla |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Niszczuka krokodyla (Atractosteus spatula) – gatunek ryby promieniopłetwej, charakteryzującej się prymitywną budową (istnieje od ponad 150 mln lat), największy przedstawiciel rodziny niszczukowatych. Po raz pierwszy została opisana naukowo pod nazwą Lepisosteus spatula Lacepède, 1803. Ma niewielkie znaczenie gospodarcze – poławiana przez wędkarzy, spotykana w dużych akwariach publicznych. Bardzo szybka i silna, jednak płochliwa ryba. Poluje na inne, dużo mniejsze ryby. Swoją ofiarę trzyma w charakterystycznym wydłużonym pysku do momentu aż ta przestanie stawiać opór, po czym przesuwa ją w kierunku gardła. Kiedyś tępiona w Teksasie, znalazła się na skraju wyginięcia. Zabijano je na masową skalę przy pomocy sieci elektrycznych oraz specjalnie skonstruowanych w tym celu maszyn pływających.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Ameryka Północna – w wodach Florydy, Zatoki Meksykańskiej, Luizjany, Alabamy, Teksasu, w rzece Missisipi, i południowej Karolinie, niewielka odizolowana populacja żyje w Nikaragui.
Ryby te najczęściej spotykane są w wodach stojących obfitujących w korzenie drzew i inne dogodne kryjówki.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Jest największą pod względem długości słodkowodną rybą Ameryki Północnej – osiąga do 3 metrów długości ciała i masę do 166 kg. Ryba mięsożerna o diecie złożonej z ryb, małych ssaków, ptaków, żółwi itp. Ikra jest toksyczna, trująca m.in. dla ludzi[3][4].
Potencjalnie niebezpieczna dla małych dzieci. Odnotowano przypadki dotkliwego pogryzienia pływaków, ale nigdy nie były one śmiertelne.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Atractosteus spatula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Atractosteus spatula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Thomas A. Burns, Dick T. STalling, William Goodger, Gar Ichthyootoxin: Its Effect on Crayfish, with Notes on Bluegill, "The Southwestern Naturalist" 25(4), 16 lutego 1981, s. 513-515, (ang.).
- ↑ William P. Goodger, Thomas A. Burns, The cardiotoxic effects of alligator gar (Lepisosteus spatula) roe on the isolated turtle heart, "Toxicon" Volume 18, Issue 4, 1980, s. 489-494, (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Atractosteus spatula. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 26 lutego 2009]
