Oswin z Deiry
| |
| król | |
| Okres |
od 644 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
Oswin z Deiry, Osuini, Osuinus (ur. VII wiek, zm. 20 sierpnia 651) – władca anglosaskiego królestwa Deiry w latach 644-651, święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po śmierci króla Oswalda, uważanego za założyciela Nortumbrii, na tronie tworzących ją Bernicji i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, Oswiu[1]. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo iż poślubił deirską księżniczkę Enfledę, córkę króla Edwina[1]. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina – syna króla Osrica[1], który powrócił z Wessex, gdzie schronił się, gdy Cadwallon z Gwyneddu zabił jego ojca[2].
Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu[2][3] i wspierając misje ewangelizacyjną biskupa Aidana[3]. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo[3]. W końcu wyzwał go do otwartej wojny[2]. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do Gilling, gdzie chciał się schronić u przyjaciela[4]. Ten jednak zdradził go i 20 sierpnia 651 wydał żołnierzom Oswiu, którzy go zabili[2].
Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci[5]. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża[5]. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam klasztoru, którego pierwszym opatem został biskup Trumhere, również będący krewnym zamordowanego[5][2]. Dzięki temu zapanował pokój między Oswiu a przedstawicielami deirskiej dynastii, którzy wstępując do tego klasztoru uzyskiwali wysokie miejsce w nortumbryjskiej hierarchii[5].
Oswiu zmuszony został do oddania tronu Deiry w ręce swego bratanka, Etelwalda[3].
Kult
[edytuj | edytuj kod]Oswin został pochowany w Tynemouth, lecz miejsce jego spoczynku zostało zapomniane aż do 1065 roku, kiedy to mnich Edmund miał wizję, w której je ujrzał[2]. 11 marca 1100 roku przeniesiono relikwie na honorowe miejsce w miejscowym opactwie, dokonując tym samym translacji[2]. Oswin został otoczony kultem, a jego śmierć uznano za męczeńską.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (niegdyś 11 marca)[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 113. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ a b c d e f g Catholic Encyclopedia: St Oswin. New Advent. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 114. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ Beda Czcigodny Historia ecclesiastica gentis Anglorum księga 3, rozdział 14 dostępna w bibliotece cyfrowej
- ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 115. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ Oswin, król Deira w Nortumbrii. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-02-20].
