Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Centralna 26 |
| Data powołania |
1797 r. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Administrator |
ks. Dymitr Raćko |
| Wezwanie |
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wspomnienie św. Antoniego, wspomnienie Matki Bożej Anielskiej |
| Wspomnienie liturgiczne |
15 sierpnia, 13 czerwca, 2 sierpnia |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°17′47,3″N 28°13′09,0″E/55,296472 28,219167
| |
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach (biał. Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі у Празароках) – parafia rzymskokatolicka w Prozorokach. Należy do dekanatu głębockiego diecezji witebskiej. Została utworzona w 1797 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy kościół katolicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w 1698 roku z funduszy podkomorzego połockiego Justyna Szczyta (według akt franciszkańskich zostali oni sprowadzeni do Prozorok w 1677 r.). Około 1715 roku kościół i drewniany klasztor franciszkanów spłonęły. W 1721 roku podchorąży smoleński Józef Paweł Korsak ufundował nowy kościół i klasztor. W 1772 roku w klasztorze św. Ludwika mieszkało siedmiu zakonników (w tym czterech kapłanów). Klasztor należał do kustodii kowieńskiej. W 1797 roku parafię powierzono franciszkanom. W klasztorze mieszkało wówczas czterech zakonników. W 1820 roku klasztor należał do kustodii pińskiej. Po likwidacji klasztoru w 1832 roku parafią opiekowali się księża diecezjalni. Pod koniec XIX wieku parafia należała do dekanatu dziśnieńskiego i liczyła 4268 wiernych. Posiadała kaplice w Ostrowiu, Nowej Psui.
14 sierpnia 1892 roku kościół, dzwonnica i dwa budynki plebanii spłonęły podczas pożaru miasta. W listopadzie tego roku parafianie otrzymali zgodę gubernatora wileńskiego Iwana Kachanowa na odbudowę plebanii i tymczasowej sali modlitewnej. W 1896 roku uzyskano zgodę na budowę nowego kościoła. 12 sierpnia 1899 roku biskup Stefan Zwierowicz poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Kościół zbudowano w latach 1899-1907, z inicjatywy proboszcza Dominika Druktejny. Konsekracji dokonano 14 października 1907 roku. W 1950 roku kościół zamknięto i urządzono w nim spichlerz. Proboszcz ks. Warszaw został aresztowany i uwięziony. 29 czerwca 1989 roku świątynia została zwrócona Kościołowi. Po rocznym remoncie został poświęcony przez ks. Lucjana Pawlika MIC.
Obecnie
[edytuj | edytuj kod]W parafii istnieje wspólnota Żywego Różańca. Parafia posiada kaplicę w Łomaszach.
Na terenie parafii znajdują się cmentarze w miejscowościach: Prozoroki, Sanniki, Długie, Stukany, Łomasze, Psuja, Słobódka, Szo[1].
Proboszczowie parafii
[edytuj | edytuj kod]| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| O. Józef Wassery OFMConv | 1843 |
| Ks. Leopold Kozakiewicz | 1872 |
| Ks. Dominik Druktejna | 1899 – 1907 |
| Ks. Stefan Ostaniewicz[2] | 1936 – 1939 |
| Ks. Mikołaj Tepper | 1939 |
| Ks. Warszaw | – 1950 |
| Ks. Eugeniusz Huk | 1990 – 1991 |
| Ks. Robert Krzywicki | 1991 – 1994 |
| Ks. Lucjan Pawlik MIC | 1994 – 1996 |
| Ks. Kazimierz Okuszko | 1996 – 2000 |
| Ks. Jerzy Zygmuntowski | 2000 – 2005 |
| Ks. Dymitr Raćko | 2012 – |
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach na stronie catholic.by
- Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 68.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Празарокі - Парафія Унебаўзяцця НМП | Віцебская дыяцэзія рыма-каталіцкага касцёла ў Беларусі [online], catholicvitebsk.by [dostęp 2017-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-07] (ros.).
- ↑ Pozostałości Polski na Białorusi - Page 296 - SkyscraperCity [online], www.skyscrapercity.com [dostęp 2017-10-28] (ang.).
