| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2023) |
317[2] |
| Strefa numeracyjna |
22 |
| Kod pocztowy |
05-190[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WND |
| SIMC |
0120508[4] |
Położenie na mapie gminy Nasielsk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego  | |
 52°31′11″N 20°47′04″E/52,519722 20,784444[1]
| |
Psucin – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nasielsk[4][6].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0120514 | Biłki | część wsi |
| 0120520 | Pieńki Psuckie | przysiółek |
Wieś szlachecka Psucino położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej[7].
13 sierpnia 1915 pod Psucinem poległ pisarz i publicysta serbołużycki ks. Jan Rječka[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 112686
- ↑ Raport o stanie gminy Nasielsk w 2023. Liczba mieszkańców w dn. 31.12.2023 s. 9
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1048 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ BIP gminy, sołectwa
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Mariusz Patelski, Sprawa polska na łamach prasy dolno- i górnołużyckiej w dobie I wojny światowej, „Pro Lusatia. Opolskie Studia Łużycoznawcze” 2003, t. II, s. 52–65.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Psucin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 253.
