| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
9 stycznia 1912 |
| Wodowanie | |
| Nazwa |
SMS „Csepel” |
| Wejście do służby |
29 grudnia 1913 |
| Wycofanie ze służby |
1918 |
| Nazwa |
„Muggia” |
| Wejście do służby |
1923 |
| Wycofanie ze służby |
22 marca 1929 |
| Los okrętu |
zatopiony przez tajfun |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 850 t |
| Długość |
pełna: 83,5 m |
| Szerokość |
7,8 m |
| Zanurzenie |
3 m |
| Napęd | |
| 6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 20 640 shp | |
| Prędkość |
32,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
105 |
SMS Csepel – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Trzecia jednostka typu Tátra.
„Csepel” wyposażony był w cztery kotły parowe opalane ropą i dwa opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm.
„Csepel” brał udział w bitwie w Cieśninie Otranto. W jej pierwszej fazie, nad ranem, 15 maja 1917 roku „Csepel” wraz z bliźniaczymi SMS „Balaton” zaatakował konwój składający się ze statków SS „Carroccio”, SS „Verita”, SS „Bersagliere” oraz eskortującego ich kontrtorpedowca „Borea”. Podczas gdy „Balaton” atakował parowce, „Csepel” związał walką włoski niszczyciel. W rezultacie starcia „Csepel” nie odniósł żadnych szkód, a kilkakrotnie trafiony włoski okręt zatonął o 5:20. W trakcie późniejszego starcia z grupą okrętów Regia Marina, składającą się z niszczycieli „Giovanni Acerbi”, „Simone Schiaffino”, „Rosolino Pilo”, „Antonio Mosto” i lidera „Aquila”, „Csepel” trafił jednym pociskiem w komin lidera „Aquila” (zginęło siedmiu włoskich marynarzy)[1].
Okręt przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Włochom; wcielony do Regia Marina pod nazwą „Muggia”. 22 marca 1929 roku okręt został zatopiony w pobliżu Xiamen przez tajfun.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michał Gajzler: II bitwa w Cieśninie Otranto. militarium.net. [dostęp 2009-05-12]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.









