Sadzonka, odnóżka – fragment rośliny (część pędu, korzenia, liść lub jego część), zdolny do rozrostu w nową, w pełni funkcjonalną roślinę. Stosowanie sadzonek jest jednym ze sposobów rozmnażania wegetatywnego[1]. Sadzonkowanie jest stosowane głównie w sadownictwie i innych działach ogrodnictwa. Czasem mianem sadzonek określa się także wyjęte z gleby i przygotowane do przesadzenia w inne miejsce siewki roślin[2].
W zależności od materiału użytego do sadzonkowania rozróżnia się sadzonki: zielne, półzdrewniałe i zdrewniałe. W zależności od miejsca pozyskania wyróżnia się sadzonki: pędowe (w tym wierzchołkowe), korzeniowe i liściowe[1].
Zdrewniałe sadzonki pędowe powinny mieć zwykle ok. 15–25 cm długości[3]. Najczęściej pozyskuje się je i wysadza jesienią, ew. wiosną – po przechowaniu w chłodnym pomieszczeniu. Podobnie postępuje się z sadzonkami korzeniowymi[1]. Sadzonki zielne (pędowe i liściowe) wysadza się w warunkach wysokiej wilgotności powietrza i przy temperaturze ok. 25 °C[1]. W zależności od gatunku rośliny poszczególne rodzaje sadzonek, w różny sposób ukorzenianych, dają zróżnicowane efekty[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Słownik botaniczny. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.). Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Mała Encyklopedia Leśna. Stefan Kocięcki, Adam Zdanowski, Andrzej Kolk, Stanisław Rzadkowski, Ryszard Sobczak (red.). Wyd. II, zmienione. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-08938-5.
- ↑ a b Wóycicki S.: Uprawa roślin ozdobnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965, s. 53-63.