Siergiej Sirotkin

Ten artykuł od 2016-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Siergiej Sirotkin

Siergiej Sirotkin (2018)
Imię i nazwisko	Siergiej Olegowicz Sirotkin
Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1995 Moskwa
Sezon 2018
Seria	Formuła 1
Zespół	Williams
Samochód	Williams FW41
Nr startowy	35
Partnerzy	Lance Stroll
Sukcesy
2011: Europejska Formuła Abarth (mistrz) 2011: Włoska Formuła Abarth (wicemistrz)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Siergiej Olegowicz Sirotkin (ros. Сергей Олегович Сироткин; ur. 27 sierpnia 1995 w Moskwie) – rosyjski kierowca wyścigowy.

Siergiej Sirotkin karierę rozpoczął w roku 2008, od startów w kartingu. We wrześniu 2010 roku zadebiutował w serii wyścigów samochodów jednomiejscowych – Formule Abarth. W ciągu sześciu wyścigów, Rosjanin pięciokrotnie sięgał po punkty, najlepszy wynik osiągając w drugim starcie, na torze Mugello, gdzie był ósmy. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 18. miejscu.

W kolejnym sezonie Sirotkin był już etatowym zawodnikiem szwajcarskiej ekipy Jenzer Motorsport (która połączyła współpracę z Euronovą Racing). Należał do czołówki serii, walcząc o tytuł mistrzowski. Sukces osiągnął w klasyfikacji europejskiej, będąc dziesięciokrotnie na podium, z czego pięciokrotnie na najwyższym jego stopniu. W punktacji włoskiej uległ jedynie bardziej doświadczonemu Szwajcarowi Patricowi Niederhauserowi różnicą trzynastu punktów. W trakcie sezonu dziewięciokrotnie mieścił się w pierwszej trójce, z czego dwukrotnie na pierwszej pozycji. Spośród wszystkich sesji kwalifikacyjnych, najlepszy okazał na torze Mugello.

W 2012 roku Rosjanin podpisał kontrakt z zespołem Euronova Racing, na udział w Światowej Serii Auto GP, korzystającej z bardzo mocnych pojazdów wyścigowych. Mając zaledwie 16 lat, Sirotkin szybko nawiązał kontakt z czołówką, zwyciężając już w trzecim wyścigu (w Walencji), natomiast rundę później, na torze w Marrakeszu, sięgnął po pierwsze pole position.

W sezonie 2012 rozpoczął starty we Włoskiej Formule 3. Reprezentując ekipę Euronova Racing, pierwsze podium osiągnął w trzecim starcie inaugurującej rundy, na torze w Walencji. Ostatecznie w klasyfikacji europejskiej zakończył sezon na 5 pozycji, a w klasyfikacji włoskiej - na 6 pozycji.

W 2012 roku wystartował również w czasie rundy na torze Moscow Raceway w Formule Renault 3.5. Pierwszy wyścig ukończył na 20 pozycji, a w drugim wyścigu nie dojechał do mety.

W kolejnym sezonie stał się już etatowym kierowcą zespołu I.S.R. Racing oraz partnerem zespołowym Christophera Zanelli. W ciągu 17 wyścigów dwukrotnie stawał na podium, jednak nigdy nie zwyciężał. Z dorobkiem 61 punktów ukończył sezon na dziewiątej pozycji w klasyfikacji generalnej.

W sezonie 2014 Sirotkin podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Fortec Motorsports. W ciągu siedemnastu wyścigów, w których wystartował czterokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu. Uzbierał łącznie 132 punkty, co dało mu piąte miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców.

W roku 2015 Rosjanin przeniósł się do GP2, gdzie nawiązał współpracę z włoską ekipą Rapax Team. Dwie pierwsze rundy zakończył bez punktów, jednak począwszy od eliminacji w Monte Carlo zaczął regularnie plasować się w czołówce. Pierwsze podium miało miejsce w niedzielny poranek w Monako, natomiast pierwsze zwycięstwo uzyskał po starcie z pole position, na brytyjskim torze Silverstone. Sirotkin odnotował łącznie pięć wizyt na podium, jednak aż jedenastokrotnie meldował się w czołowej piątce. Zdobywszy 139 punktów, Siergiej zmagania zakończył na 3. miejscu, punkt przed Rio Haryanto. Indonezyjczyk miał wprawdzie szansę na pokonanie Rosjanina (w pierwszym wyścigu, na torze Yas Marina, Sirotkin był trzynasty w stosunku do siódmej Haryanto), jednak w wyniku karambolu i przedłużającej się naprawy bandy, ostatni wyścig został odwołany i to 20-latek dopełnił czołową trójkę. Został przy okazji najlepszym debiutantem, zostawiając w pokonanym polu kierowców DAMS - Brytyjczyka Alexa Lynna i Francuza Pierre Gasly.

W sezonie 2016 podpisał kontrakt z mistrzowską stajnią ART Grand Prix, zastępując w niej ubiegłorocznego czempiona, Belga Stoffela Vandoorne'a. Rosjanin nie zdołał jednak godnie zastąpić podopiecznego McLarena. Pierwsze dwa weekendy były dla niego bardzo nieudane, gdyż tylko w jednym z wyścigów dojechał do mety i to dopiero na jedenastym miejscu. Po starcie z pole position na torze w Monte Carlo, rozbił bolid prowadząc wyścig. Przełom nastąpił na innym ulicznym torze w Baku, gdzie zajął drugą i trzecią lokatę. Na kolejne podium czekał do rundy na węgierskim torze Hungaroring. W pierwszym wyścigu był trzeci, natomiast w drugim odniósł drugie zwycięstwo w sezonie. Siergiej popisał się świetnym startem w sobotnim starcie na torze niemieckim torze Hockenheimring, dzięki czemu sięgnął po trzecią wygraną. Dzięki temu zdołał wyjść na prowadzenie w mistrzostwach. Szanse na tytuł mistrzowski utracił jednak po słabych weekendach na torze Spa-Francorchamps i Monza. W sobotniej rywalizacji na torze Sepang z Włochem Antonio Giovinazzim. Jedyna szansa pozostała w obronieniu trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej sprzed roku. Sirotkin dzięki solidnemu weekendowi (czwarta i trzecia lokata) zdołał zrównać się z punktami z innym reprezentantem Półwyspu Apenińskiego, Raffaele Marciello, uzyskując pulę 159 punktów. Dzięki trzem zwycięstwom przy braku ich w przypadku podopiecznego Scuderii Ferrari, to on został drugim wicemistrzem serii.

W 2014 roku Rosjanin został ogłoszony kierowcą testowym szwajcarskiej ekipy Sauber w Formule 1. W sezonie 2017 pełnił funkcję trzeciego kierowcy francuskiego zespołu Renault. 16 stycznia został ogłoszony kierowcą wyścigowym zespołu Williams w sezonie 2018.

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2012	BVM-Target	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	DEU	DEU	RUS	RUS	GBR	GBR	HUN	HUN	FRA	FRA	CAT	CAT	0	35
		–	–	–	–	–	–	–	20	NU	–	–	–	–	–	–	–	–
2013	ISR	ITA	ITA	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	RUS	RUS	AUT	AUT	HUN	HUN	FRA	FRA	CAT	CAT	61	9
		NU	19	4	2	NU	18	8	NU	11	NU	4	3	12	–	NU	NU	NU
2014	Fortec Motorsports	ITA	ITA	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	RUS	RUS	DEU	DEU	HUN	HUN	FRA	FRA	JER	JER	132	5
		7	3	8	NU	NU	NU	NU	1	4	3	4	14	NU	4	7	3	5

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																						Punkty	Pozycja
2015	Rapax	BHR	BHR	ESP	ESP	MON	MON	AUT	AUT	GBR	GBR	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	RUS	RUS	BHR	BHR	ARE		139	3
		12	14	16	10	5	3	2	4	1	8	3	3	9	6	NU	5	4	21	5	4	13
2016	ART Grand Prix	ESP	ESP	MON	MON	AZE	AZE	AUT	AUT	GBR	GBR	HUN	HUN	GER	GER	BEL	BEL	ITA	ITA	MAL	MAL	ARE	ARE	159	3
		NU	11	NU	NU	2	3	12	6	18	21	3	1	1	2	9	15	14	NU	2	NS	4	3

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych emliminacjach																						Punkty	Pozycja
2017	ART Grand Prix	BHR	BHR	ESP	ESP	MON	MON	AZE	AZE	AUT	AUT	UK	UK	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	ESP	ESP	ARE	ARE	9	20
		–	–	–	–	–	–	10	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																					Punkty	Pozycja
2018	Williams Martini Racing	Williams FW41	Mercedes M09 EQ Power+ 1.6 L V6T																						1	20
				NU	15	15	NU	14	16	17	15	13	14	NU	16	12	10	19	18	16	13	13	16	15

• Sergey Sirotkin
• Formuła Abarth. acisportitalia.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-26)].
• Formuła 3
• Auto GP - 2012
• Formuła Renault 3.5. worldseriesbyrenault.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-26)].

• p
• d
• e

Williams Racing

Sezon 2024

Kierowcy

Kierowcy wyścigowi 2. Logan Sargeant 23. Alexander Albon Kierowcy rezerwowi i testowi Jamie Chadwick Roy Nissany Akademia Kierowców Williams F1 Jamie Chadwick Franco Colapinto Oliver Gray Zak O'Sullivan Mistrzowie świata F1 Alan Jones (1980) Keke Rosberg (1982) Nelson Piquet (1987) Nigel Mansell (1992) Alain Prost (1993) Damon Hill (1996) Jacques Villeneuve (1997) Zwycięzcy wyścigu F1 Clay Regazzoni Alan Jones Carlos Reutemann Keke Rosberg Nigel Mansell Nelson Piquet Thierry Boutsen Riccardo Patrese Alain Prost Damon Hill David Coulthard Jacques Villeneuve Heinz-Harald Frentzen Ralf Schumacher Juan Pablo Montoya Pastor Maldonado

Sztab

Założyciele Frank Williams Patrick Head Prezesi i dyrektorzy Pat Fry (szef dyrektorów technicznych) Szef zespołu Frank Williams Mark Gilian Claire Williams Simon Roberts Jost Capito James Vowles (2023–nadal)

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 1980, 1981, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997