Simone Inzaghi

Simone Inzaghi (2023)
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1976 Piacenza
Wzrost	185 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Al-Hilal (trener)
Kariera juniorska
Lata Klub 1992–1994 Piacenza
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1994–1999 Piacenza 30 (15) 1994–1995 → Carpi (wyp.) 9 (0) 1995–1996 → Novara Calcio (wyp.) 23 (4) 1996–1997 → Lumezzane (wyp.) 23 (6) 1997–1998 → Brescello (wyp.) 21 (10) 1999–2010 Lazio 133 (28) 2005 → Sampdoria (wyp.) 5 (0) 2007–2008 → Atalanta (wyp.) 19 (0) W sumie: 263 (63)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1993–1994  Włochy U-18 4 (1) 2000–2003  Włochy 3 (0) W sumie: 7 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2010–2016 Lazio (juniorzy) 2016 Lazio (tymczasowy) 2016–2021 Lazio 2021–2025 Inter Mediolan 2025– Al-Hilal
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Simone Inzaghi (ur. 5 kwietnia 1976 w Piacenzy) – włoski trener i piłkarz, który występował na pozycji napastnika. Od 2025 roku szkoleniowiec saudyjskiego Al-Hilal. Jest bratem Filippo Inzaghiego.

Karierę klubową rozpoczynał w klubie Piacenzy, skąd był wypożyczany do Carpi, Novary Calcio, Lumezzane i Brescello. W 1999 przeszedł do Lazio, z którym zdobył mistrzostwo Włoch w sezonie 1999/2000, a także Puchar Włoch. W 2010 zakończył karierę seniorską. W latach 2000–2003 reprezentant Włoch.

Od 2010 do 2016 był trenerem w sekcjach juniorskich Lazio, a później został trenerem tymczasowym pierwszego zespołu. W latach 2016–2021 był szkoleniowcem Lazio, zdobywając z drużyną Puchar Włoch oraz dwukrotnie Superpuchar Włoch. W 2021 został ogłoszony trenerem Interu Mediolan, z którym zdobył dwa razy Puchar Włoch, trzy Superpuchary Włoch, a w sezonie 2022/2023 oraz 2024/2025 został finalistą Ligi Mistrzów UEFA.

Karierę klubową rozpoczął w 1993 w klubie Piacenzy ze swojego rodzinnego miasta. Rok później został wypożyczony do Carpi. Następnie przez trzy sezony był wypożyczany kolejno do: Novary Calcio, Lumezzane i Brescello. Po dobrych występach w sezonie 1997/1998, w którym w rozgrywkach Serie C1 strzelił 10 goli w 21 meczach, powrócił do Piacenzy^[1]. W następnym sezonie 1998/1999 zdobył 15 bramek w 30 meczach w Serie A^[2].

W 1999 przeszedł do Lazio, z którym w pierwszym sezonie zdobył mistrzostwo Włoch, a także Puchar Włoch^[3]. W Lidze Mistrzów UEFA jego zespołowi udał się awansować do ćwierćfinału. 14 marca 2000 w wygranym 5:1 meczu tych rozgrywek przeciwko Olympique Marsylia, Inzaghi strzelił 4 bramki, a ogólnie w edycji 1999/2000 zanotował 9 trafień^[4]. W styczniu 2005 został wypożyczony z Lazio do Sampdorii^[5]. W sezonie 2007/2008 przebywał na wypożyczeniu w Atalancie. W 2010, w wieku 34 lat, zakończył karierę^[6].

29 marca 2000 zadebiutował w reprezentacji Włoch w przegranym 2:0 meczu przeciwko Hiszpanii, wchodząc w 60. minucie za Stefano Fiore^[7]. Łącznie dla włoskiej drużyny narodowej rozegrał trzy mecze, w których nie zdobył bramki.

Po zakończeniu kariery jako zawodnik, Inzaghi rozpoczął szkolić młodzieżowe sekcje klubu Lazio^[6]. 3 kwietniu 2016, po zwolnieniu Stefano Pioliego, został ogłoszony tymczasowym szkoleniowcem pierwszej drużyny^[8]. Po zakończeniu sezonu 2015/2016 został zastąpiony przez Marcelo Bielsę^[9], ale ten po dwóch dniach od podpisania kontraktu podjął decyzję o rezygnacji ze stanowiska^[10][11]. Zarząd klubu zaproponował więc tę posadę Inzaghiemu, który przyjął ofertę^[12]. W pierwszym meczu nowego sezonu pod jego wodzą, Lazio zwyciężyło 4:3 przeciwko Atalancie^[13]. Lazio zakończyło sezon 2016/2017 na 5. miejscu w ligowej tabeli, a w rozgrywkach Pucharu Włoch dotarło do finału, w którym przegrało z Juventusem^[14]. 7 czerwca 2017 przedłużył kontrakt z klubem do 2020^[15].

W sezonie 2017/2018 zdobył swoje pierwsze trofeum jako trener Lazio, triumfując w Superpucharze Włoch, w którym zespół z Rzymu pokonał Juventus 3:2, a rozgrywki ligowe Lazio zakończyło na 5. miejscu^[16]. W kolejnym sezonie razem z drużyną wywalczył Puchar Włoch, wygrywając 2:0 w finale z Atalantą^[17], a w tabeli ligowej jego zespół uplasował się na 8. pozycji. 22 grudnia ponownie zdobył Superpuchar Włoch, po raz drugi pokonując Juventus^[18]. Lazio w sezonie 2019/2020 włoskiej ligi uplasowało się na 4. pozycji z 78 punktami i tym samym po raz pierwszy od sezonu 2007/2008 awansowało do Ligi Mistrzów UEFA^[19]. Sezon 2020/2021 rzymski klub zakończył na 6. miejscu w tabeli Serie A. W rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA Lazio awansowało z fazy grupowej do 1/8 finału^[20], w której odpadło, przegrywając 6:2 w dwumeczu (1:4 w pierwszym meczu, 1:2 w drugim) z Bayernem Monachium^[21][22]. W Pucharze Włoch drużyna dotarła do ćwierćfinału, w którym przegrała 2:3 z Atalantą^[23].

W maju 2021 poinformowano, że Inzaghi przestanie pełnić funkcję szkoleniowca drużyny Lazio, którą poprowadził w 244 meczach, zwyciężając w 131 spotkaniach, remisując 43 razy, a przegrywając w 70 meczach^[24].

27 maja 2021, niedługo po oficjalnym rozstaniu się Inzaghiego z Lazio, media poinformowały o przejściu trenera do Interu Mediolan, zastępując zwolnionego Antonio Conte^[25][26]. 3 czerwca klub potwierdził te doniesienia, podpisując z Inzaghim dwuletni kontrakt^[27]. Jako szkoleniowiec zadebiutował 21 sierpnia, a Inter pokonał 4:0 zespół Genoi^[28]. W swoim pierwszym meczu Ligi Mistrzów UEFA rozegranym przeciwko Realowi Madryt przegrał 1:0^[29]. Jednak w kolejnym meczu, który Inter rozegrał 18 września przeciwko Bolognii, rozgromił rywali 6:1^[30].

12 stycznia 2022 zdobył pierwsze trofeum jako trener Interu, pokonując 2:1 Juventus w Superpucharze Włoch^[31]. 11 maja wygrał Puchar Włoch, ponownie pokonując drużynę Juventusu, tym razem 4:2^[32]. W sezonie 2021/2022 uplasował się na 2. pozycji w tabeli ligowej^[33], a w rozgrywkach Ligi Mistrzów odpadł na etapie 1/8 finałów, przegrywając 1:2 w dwumeczu z Liverpoolem^[34].

Sezon 2022/2023 rozpoczął od wygrania 2:1 w meczu z Lecce^[35]. W fazie grupowej grupy C Ligi Mistrzów, Inter zajął 2. miejsce premiowane awansem, za Bayernem Monachium, a przed Barceloną i Viktorią Pilzno^[36].

Rok 2023 Inzaghi rozpoczął od wygrania 1:0 z Napoli^[37]. 18 stycznia w ramach Superpucharu Włoch, Inter zmierzył się z Milanem, którego pokonał 3:0, triumfując w tych rozgrywkach po raz drugi z rzędu^[38]. Podczas 1/8 finału Ligi Mistrzów, Inter pokonał w dwumeczu 1:0 zespół Porto^[39]. W ćwierćfinale włoski zespół ponownie zmierzył się z portugalską drużyną – Benficą. Inzaghi najpierw wygrał pierwszy mecz 2:0^[40], a w drugim spotkaniu padł remis 3:3 i tym samym Inter po raz pierwszy od 13 lat awansował do półfinału^[41]. Tam pokonał w dwumeczu Milan 3:0 (2:0 i 1:0)^[42]. 3 maja Inzaghi zanotował swój 100. mecz w roli trenera drużyny, który Inter wygrał 6:0 z Hellasem Veroną^[43]. 10 czerwca Inter wystąpił w finale europejskich rozgrywek przeciwko Manchesterowi City. Mecz zakończył się zwycięstwem angielskiego klubu, który wygrał 1:0 po golu Rodriego^[44]. W lidze Inter zajął 3. miejsce, a w Pucharze Włoch wygrał 2:0 w finale przeciwko Fiorentinie, po dwóch trafieniach Lautaro Martíneza^[45].

W pierwszym meczu, Inter prowadzony przez Inzaghiego pokonał 2:0 drużynę Monzy^[46]. 5 września 2023 przedłużył umowę z klubem do czerwca 2025^[47]. Rundę jesienną sezonu 2023/2024 Inter zakończył na pierwszym miejscu, zgarniając 48 punktów po 19. kolejkach^[48].

13 stycznia 2024 mediolański zespół wygrał z Monzą (5:1) w meczu 20. kolejki Serie A^[49] i tym samym po raz drugi w historii na tym etapie zgromadził taką liczbę punktów (lepszą zanotował w sezonie 2006/2007 – 54 punkty)^[50]. 15 stycznia zajął 3. miejsce w głosowaniu na Trenera Roku FIFA, za zwycięzcą Pepem Guardiolą oraz Luciano Spallettim^[51]. 22 stycznia prowadzona przez niego drużyna zdobyła Superpuchar Włoch, pokonując w finale Napoli 1:0 po jedynym trafieniu Lautaro Martíneza^[52]. Tym samym Inzaghi, dla którego był piąty triumf, został szkoleniowcem z największą liczbą zdobytych Superpucharów Włoch, bijąc rekord Fabio Capello i Marcello Lippiego^[53].

(aktualne na 4 lutego 2024)

• Mistrzostwo Serie C2: 1996

• Mistrzostwo Serie C2: 1997

• Mistrzostwo Włoch: 2000
• Puchar Włoch: 2000, 2004, 2009
• Superpuchar Włoch: 2000, 2009
• Superpuchar Europy: 1999

• Puchar Włoch: 2019
• Superpuchar Włoch: 2017, 2019

• Mistrzostwo Włoch: 2024
• Puchar Włoch: 2022, 2023
• Superpuchar Włoch: 2021, 2022, 2023

• Trener Roku FIFA (3. miejsce): 2023^[54]
• Trener miesiąca Serie A: Grudzień 2021^[55], Październik 2023^[56], Styczeń 2024^[57]

Jest młodszym bratem Filippo Inzaghiego (ur. 1973), również piłkarza grającego na pozycji napastnika^[58][59].

Ze związku z aktorką i modelką Alessią Marcuzzi ma syna Tomasso (ur. 29 kwietnia 2001)^[60]. Z Gaią Lucariello, którą poślubił 3 czerwca 2018^[61], ma dwóch synów: Lorenzo (ur. 14 kwietnia 2013)^[62] i Andrea (ur. 8 sierpnia 2020)^[63].

• Simone Inzaghi w bazie National Football Teams (ang.)
• Simone Inzaghi, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2024-01-23] .
• S.Inzaghi, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2024-01-23] .