Tadeusz Wujek

Tadeusz Wujek

Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1927 Łódź
Data śmierci	8 września 2002
Rodzaj działalności	pedagog, dyplomata, profesor UW
Dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie
Okres urzędowania	od 1962 do 1964
Poprzednik	Antoni Słonimski
Następca	Osman Achmatowicz
Ambasador PRL w Libanie
Okres urzędowania	od 11 czerwca 1971 do 1974
Poprzednik	Zdzisław Wójcik
Następca	Antoni Pierzchała
Ambasador PRL w Danii
Okres urzędowania	od 17 września 1981 do 21 czerwca 1984
Poprzednik	Bohdan Trąmpczyński
Następca	Lucjan Piątkowski
Ambasador RP w Etiopii
Okres urzędowania	od 1989 do 1992
Poprzednik	Andrzej Konopacki
Odznaczenia

Tadeusz Wujek (ur. 27 sierpnia 1927 w Łodzi, zm. 8 września 2002^[1]) – polski pedagog i dyplomata, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Syn Władysława^[2]. W 1952 ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1978 profesor nauk humanistycznych.

W latach 1962–1965 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Ambasador Polski w Libanie, Jordanii, na Cyprze (1971–1974), w Danii (1981–1984) i w Etiopii (1989–1992^[3]), I sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w MSZ w 1977^[4]. Od 1985 do 1988 dyrektor archiwum MSZ. Od 1994 Wujek był doradcą Europejskiej Fundacji Kształcenia przy Unii Europejskiej. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół badań nad pracą oraz odpoczynkiem młodzieży, na oświatowych badaniach porównawczych, a także na zagadnieniach pedagogiki dorosłych. Wiceprezes Stowarzyszenia Archiwistów Polskich.

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1961–1966 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Rag”^[2].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B21-6-25)^[5].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[6]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[6]
• Wielka Wstęga Orderu Cedru (Liban)^[6]
• Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Jordania)^[6]
• Komandor Orderu Henryka Żeglarza (Portugalia)^[6]
• Komandor Orderu Leopolda (Belgia)^[6]

• Praca domowa i czynny wypoczynek ucznia (1969)
• Oświata dorosłych w Anglii (1970)
• Oświata i szkolnictwo w krajach arabskich (1980)
• Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych (red., 1992)
• Rozwój kształcenia zawodowego i oświaty dorosłych (1994)
• Polska bibliografia oświaty dorosłych (1995)
• Wprowadzenie do andragogiki (red., 1996)

• W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2007, s. 465–466.
• Prof. dr hab. Tadeusz Wujek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-04-17] .