The 21st Century Guide to King Crimson – Volume One: 1969–1974 – archiwalny box set King Crimson, wydany 26 października 2004 roku^[1] nakładem Discipline Global Mobile jako poczwórny CD^[2].

The 21st Century Guide to King Crimson, Vol. 1: 1969–1974 jest pierwszym z dwóch czteropłytowych zestawów gromadzących cały dorobek zespołu nagrany w różnych składach. Materiał, zarówno studyjny jak i koncertowy zaprezentowany został w porządku chronologicznym. Płyta pierwsza zawiera utwory z czterech pierwszych płyt studyjnych z lat 1969–1971. Większość utworów z niej pochodzi z odzyskanych wcześniej taśm-matek. Poza tym znalazły się na niej okrojone, instrumentalne wersje utworów „In the Wake of Poseidon” i „Islands” i „Sailor's Tale”. Płyta druga zawiera nagrania koncertowe King Crimson z lat 1969–1972. Wśród nich wyróżniają się: cover „Get Thy Bearings”, Donovana, „Groon” i instrumentalna wersja „21st Century Schizoid Man” (z 11 lutego 1972 roku). Płyta trzecia zawiera utwory z albumów studyjnych z lat 1973–1974, ze skróconymi wersjami „Larks' Tongues in Aspic, Pt. 1” i „Starless”. Na płycie czwartej znalazły się nagrania koncertowe z tego samego okresu oraz „Improv: Augsburg” – jedyny niepublikowany wcześniej fragment występu z 27 marca 1974 roku. Dołączona 24-stronicowa książeczka zawiera informacje o zespole i jego zdjęcia do momentu jego rozpadu w 1974 roku^[1].

Lista według Discogs^[2]:

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[1]
The Austin Chronicle	[3]
The Boston Phoenix	[4]
Prog Archives	4.58/5.0[5]
RYM	4.31/5[6]
Sputnikmusic	4.2/5[7]

„Dysk czwarty zamyka kolekcję w epicki sposób, co jest bez wątpienia najbardziej fascynującym zestawem występów, jakie kiedykolwiek zebrano ze składu z lat 1973–1974” – ocenia Lindsay Planer z AllMusic^[1].

„Po co tu kilka wersji tego samego utworu” – zastanawia się David Lynch z tygodnika The Austin Chronicle dając jako przykład 21st Century Schizoid Man. Odpowiadając stwierdza, iż „profesor Fripp wykorzystuje przestrzeń pudełka, by zaprezentować rozwojowe crimsonowanie”. W podsumowaniu stwierdza, że „przewodnik dokumentuje także sporą część początków progresywnego i hard rocka, jak również materiał źródłowy wielu wielkich nazwisk na dzisiejszej scenie. Niech żyje król”^[3].

Płyty są w „pięknym, poręcznym opakowaniu. A dźwięk został ulepszony” – zauważa Eliot Wilder z Boston Phoenix. Specjalną uwagę poświęca zawartym w dołączonej do box setu książeczce brutalnym i dosadnym cytatom z prasy, takim jak: „Są nudni nie do opisania” (opinia krytyka Los Angeles Times o występie zespołu w Whisky w 1969 roku) oraz wypowiedziom samego Frippa: „Miałem wrażenie, że tłum został zgnieciony”)^[4].

„Ten definitywny przegląd, na wpół studyjny, na wpół koncertowy, litościwie zatrzymuje się przed tym, jak pojawił się Adrian Belew z impersonacjami Davida Byrne’a w latach 80.” – ocenia wydawnictwo Will Hermes z magazynu Spin^[8]