| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Burmistrz |
Nikołaj Awwakumow | ||||
Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
48268 | ||||
Kod pocztowy |
28255501 | ||||
Położenie na mapie obwodu twerskiego | |||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
56°30′N 31°38′E/56,500000 31,633333 | |||||
Strona internetowa |
Toropiec (ros. Торопец) – miasto położone w zachodniej Rosji na terenie obwodu twerskiego, centrum administracyjne rejonu toropieckiego, 332 km na zachód od Tweru.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz wymieniany w 1074 w składzie Księstwa smoleńskiego, od 1167 stolica samodzielnego księstwa. Wywodził się stąd Mścisław Udały, syn Mścisława Chrobrego, którego wnuk Aleksander Newski poślubił tu w 1239 Aleksandrę Połocką. W XIV w zajęty przez litewskiego księcia Olgierda wchodzi w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. W czasie wojny litewsko-moskiewskiej zdobyty w 1503 przez wojska moskiewskie wchodzi w skład Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, w wyniku przegranej bitwy pod Wiedroszą.
W dniach 5–19 września 1580 wojska polskie pod dowództwem hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Pioruna Radziwiłła dokonują rajdu na ziemie moskiewskie i pokonują Moskwę w bitwie pod Toropcem (2600 ludzi pobiło 4000 wojsk rosyjskich). W czasie wojny polsko-rosyjskiej w latach 1632–1634 ponownie zdobyte i złupione przez wojska I Rzeczypospolitej.
Od 1708 w guberni ingermanlandskiej, od 1777 w guberni pskowskiej i uzyskał prawa miejskie. Po doprowadzeniu tu linii kolejowej Bołogoje – Psków pomiędzy 1905 a 1908 miasto stało się centrum handlu drewnem. Od 30 października 1917 w państwie radzieckim, od 1935 w obwodzie kalinińskim.
Od 29 sierpnia 1941 do 21 stycznia 1942 pod okupacją niemiecką, oswobodzony w wyniku operacji Toropiec-Chołm.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- cerkiew św. Mikołaja (1666–1669)
- cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej (1698–1765)
- cerkiew św. Jana (1704)
- cerkiew Objawienia Pańskiego (1764)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Toropiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 410 .