Valdas Ivanauskas

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Valdas Ivanauskas

Pełne imię i nazwisko	Valdas-Augustinas Vaclovo Ivanauskas
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1966 Kowno
Wzrost	183 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Vilija Kowno
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1984 Žalgiris Wilno 12 (1) 1985 FSzM Moskwa 2 (1) 1985–1986 CSKA Moskwa 32 (2) 1986–1989 Žalgiris Wilno 96 (33) 1990 Lokomotiw Moskwa 16 (7) 1990–1993 Austria Wiedeń 78 (28) 1993–1997 Hamburger SV 91 (13) 1997–1999 Austria Salzburg 35 (7) 1999 FCN Sankt Pölten 10 (3) 1999–2001 SV Wilhelmshaven 50 (16) 2001–2002 BV Cloppenburg 23 (3) W sumie: 445 (114)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988  ZSRR IO 3 (0) 1988–1990  ZSRR 4 (0) 1990–2000  Litwa 28 (8) W sumie: 35 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2000–2001 SV Wilhelmshaven (młodzież) 2001–2002 BV Cloppenburg 2003–2004 Litwa (asystent) 2003–2004 FK Vėtra 2004–2005 FBK Kaunas 2005–2006 Heart of Midlothian (asystent) 2006–2007 Heart of Midlothian 2007 Carl Zeiss Jena 2008 Banga Gorżdy 2008–2009 Litwa U-18 2009 Litwa U-21 2009 Standard Sumgait 2010 FK Šiauliai 2012 REO Vilnius 2013 Dila Gori 2013–2015 SKA-Eniergija Chabarowsk 2016–2017 Ethnikos Achna 2017 Łucz-Eniergija Władywostok 2018–2019 Zagłębie Sosnowiec 2021–2022 Litwa
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Valdas-Augustinas Vaclovo Ivanauskas (ur. 31 lipca 1966 w Kownie) – litewski piłkarz, grający na pozycjach pomocnika i napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, wielokrotny reprezentant Litwy, trener piłkarski, zdobywca Mistrzostwa i Pucharu Litwy w 2004 z FBK Kowno.

Pierwszym klubem w jego karierze był Žalgiris Wilno, jedyna w owym czasie litewska drużyna występująca w radzieckiej Wyższej Lidze. W sezonie 1984 Ivanauskas zadebiutował w barwach Žalgirisu w rozgrywkach ligowych. W kolejnych dwóch sezonach reprezentował CSKA Moskwa, które grało wówczas na zapleczu ekstraklasy. W trakcie sezonu 1986 Ivanauskas powrócił do Wilna i jako zawodnik Žalgirisu występował w Wyższej Lidze aż do czasu ogłoszenia przez Litwę niepodległości w 1990. Wówczas Žalgiris opuścił radzieckie rozgrywki, zaś Ivanauskas ponownie przeniósł się do Moskwy. W sezonie 1990 bronił barw skutecznie walczącego o awans do ekstraklasy Lokomotiwu Moskwa. Przez dwa i pół roku był zawodnikiem Austrii Wiedeń. Jako czołowy napastnik wiedeńskiego zespołu przyczynił się do zdobycia trzech tytułów mistrzowskich w 1991, 1992 i 1993 oraz Pucharu Austrii w 1992. Był jednym z najskuteczniejszych strzelców ligi. Po zdobyciu trzeciego tytułu mistrzowskiego w Austrii wyjechał do Niemiec. Przez cztery lata grał w Hamburger SV. W niemieckiej Bundeslidze nie był już tak skuteczny jak w austriackiej. Ogółem w 91 meczach ligowych w Niemczech strzelił 13 bramek. Latem 1997 wrócił do Austrii, by przez dwa sezony grać w pierwszoligowym zespole Austria Salzburg, a następnie w FCN Sankt Pölten. W latach 1999–2001 bronił barw niemieckiego SV Wilhelmshaven, występującego w lidze regionalnej. W czerwcu 2002 zakończył karierę zawodniczą jako zawodnik BV Cloppenburg.

Przez kilka lat występował w juniorskich i młodzieżowych zespołach reprezentacyjnych ZSRR. Wiosną 1988 rozegrał 4 mecze w drużynie olimpijskiej, jednak ostatecznie zabrakło go w kadrze na Igrzyska w Seulu, gdzie Sborna zdobyła złoty medal. W pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego zadebiutował 19 października 1988. Przeciwnikiem ZSRR była Austria. Po rozegraniu 3 kolejnych meczów międzynarodowych w listopadzie 1988 na dwa lata wypadł ze składu Sbornej. W październiku 1990 wystąpił w nieoficjalnym meczu z Izraelem. Po ogłoszeniu niepodległości przez Litwę i powołaniu kadry narodowej tego kraju, stał się jednym z jej kluczowych zawodników. Mimo wkładu Ivanauskasa, litewska drużyna narodowa przegrywała eliminacje do kolejnych imprez międzynarodowych. Łącznie, w latach 1990–2000 Ivanauskas wystąpił 28 razy w reprezentacji Litwy, strzelając 8 bramek.

W 2002 uzyskał kwalifikacje trenerskie w Wyższej Szkole Sportowej w Kolonii. Jako licencjonowany trener UEFA podjął w 2003 pracę w roli asystenta selekcjonera reprezentacji Litwy. Jednocześnie rozpoczął pracę w FK Vėtra, by po roku zostać zatrudnionym przez FBK Kowno, gdzie następnie świętował zdobycie tytułu mistrzowskiego. W sezonie 2005 został zwolniony i przez kilka miesięcy pozostawał bez pracy. Wiosną 2006 znalazł zatrudnienie w szkockim Heart of Midlothian F.C., należącym do litewskiego biznesmena rosyjskiego pochodzenia Władimira Romanowa. Od 22 marca pełnił obowiązki tymczasowego trenera po dymisji Grahama Rixa. Prowadzona przez Ivanauskasa drużyna zdobyła Puchar i Wicemistrzostwo Szkocji. 30 czerwca 2006 został pełnoprawnym pierwszym trenerem. Od 23 października do 27 listopada 2006 przebywał na urlopie (pod jego nieobecność zespołem kierował Eduard Małofiejew). 20 marca 2007 odszedł ze stanowiska pierwszego trenera Hearts za porozumieniem stron. Od września 2007 do stycznia 2008 był trenerem piłkarzy klubu FC Carl Zeiss Jena^[1], został zwolniony ze względu na słabe wyniki sportowe – siedemnaste miejsce w 18-zespołowej 2. Budneslidze^[2].

• Valdas Ivanauskas w bazie National Football Teams (ang.)