Weronika Grozdew-Kołacińska

Weronika Grozdew-Kołacińska

Weronika Grozdew-Kołacińska podczas projektu „Wikipedia na Kurpiowszczyźnie 2024”
Data urodzenia	1975
Zawód, zajęcie	etnomuzykolożka, pieśniarka

Weronika Grozdew-Kołacińska (ur. 1975)^[1] – polska etnomuzykolożka, pieśniarka o bułgarskich korzeniach^[2][3][4].

W 1996 ukończyła Liceum Muzyczne im. W. Lutosławskiego w Białymstoku (dyplom w klasie fortepianu i wokalistyki), w 2001 studia magisterskie w Instytucie Muzykologii UW. Studia doktoranckie w Instytucie Muzykologii KUL ukończyła w 2006. W roku akademickim 1999/2000 była stypendystką w Instytucie Tradycji Ludowej na Uniwersytecie w Tampere w Finlandii^[2]. Kształciła się podyplomowo: Podyplomowe Studia Etnomuzykologiczne w Instytucie Muzykologii UW (2009–2016), Podyplomowe Studia Zarządzania Kulturą w Instytucie Badań Literackich PAN (2009–2012), Podyplomowe Studia „Historia sztuki. Muzyka. Teatr i Film” w Instytucie Sztuki PAN; Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, Wydz. III Instrumentalny, spec. Jazz i World Music; Podyplomowe Studium Muzyki Tradycyjnej w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Była inicjatorką i współtwórczynią tych ostatnich^[2]. W latach 2002–2005 wykładała w Zakładzie Etnomuzykologii i Hymnologii Instytutu Muzykologii KUL^[2].

Od 2012 jest adiunktką w Zakładzie Muzykologii IS PAN. Od 2017 kieruje Pracownią Etnomuzykologii IS PAN^[2]. Wcześniej, w latach 2001–2007, współpracowała z IS PAN w zakresie Zbiorów Fonograficznych^[2]. Wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (specjalność Jazz i World Music) oraz na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach (Podyplomowe Studia Muzyki Tradycyjnej)^[3][5].

W latach 2012–2017 koordynowała Pracownię Muzyki Tradycyjnej w Instytucie Muzyki i Tańca^[2]. Prowadziła warsztaty śpiewu tradycyjnego^[1].

W latach 2007–2015 współpracowała z Muzeum Powstania Warszawskiego przy wydarzeniu „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki”^[2].

Jest współzałożycielką (2012) i była członkinią zarządu Stowarzyszenia „Polskie Seminarium Etnomuzykologiczne”^[2], w latach 2016-2021 jego prezeską^[3]. W 2012 została członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego Oddział Warszawa, rok później dołączyła do Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich^[2]. Należy do International Council for Traditional Music przy UNESCO^[4].

Jest jurorką na przeglądach muzyki tradycyjnej i folkowej w Polsce (Konkurs Gry na Instrumentach Pasterskich im. Kazimierza Uszyńskiego w Ciechanowcu, Dni Kultury Kurpiowskiej w Nowogrodzie^[2], Turniej Muzyków Prawdziwych w Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie – przewodnicząca jury^[3], Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, konkurs Programu Drugiego Polskiego Radia (RCKL) „Fonogram Źródeł”)^[2].

Wielokrotnie była laureatką konkursu Polskiego Radia „Nowa Tradycja” i „Folkowego Fonogramu Roku”. Do „Fryderyka” nominowano trzy płyty z jej udziałem^[2], a projekt, którego była pomysłodawczynią i realizatorką^[4] – Etnofonie Kurpiowskie – nominowano do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej”^[2].

Przygotowała Mój śpiewnik powstańczy i Śpiewnik dawnej Warszawy. Jest autorką artykułów naukowych i książki Bułgarzy katolicy. Tradycyjna kultura muzyczna diaspory^[3], jak również – od 2012^[6] – redaktorką naczelną serii Polska Pieśń i Muzyka Ludowa, której wydawcą jest IS PAN^[3][7].

• Nagroda Prezesa Związku Kurpiów „Kurpik 2012” za promowanie regionu^[8]
• 2015 – honorowe obywatelstwo gminy Kadzidło^[4]