Wilhelm Gaj-Piotrowski

Wilhelm Gaj-Piotrowski (ur. 3 czerwca 1924 w Charzewicach, zm. 16 grudnia 2017^[1]) – polski ksiądz katolicki, doktor habilitowany, historyk, etnograf i regionalista, twórca pojęcia „regionu dolnosańskiego”, kolekcjoner. Fundator i założyciel Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli oraz donator Muzeum Jana Pawła II w Stalowej Woli. Autor artykułów i książek poświęconych przede wszystkim Rozwadowowi i okolicom położonym w „regionie dolnosańskim”, a także z zakresu numizmatyki, medalierstwa, historii sztuki.

Urodził się w 1924 w Chrzewicach (dziś dzielnica Stalowej Woli). Uczęszczał do szkoły powszechnej w Rozwadowie, później był uczniem Seminarium Serafickiego oo. Kapucynów w Rozwadowie.

Po wybuchu II wojny światowej ukrywał się przed wywózką na roboty do Niemiec w klasztorze w Sędziszowie Małopolskim, gdzie wstąpił do zakonu. Uczestnik tajnych kompletów podczas II wojny światowej. Maturę złożył eksternistycznie w IV Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie w 1945 roku.

Studia odbywał na Wydziale Teologicznym UJ w latach 1948–1950. 25 czerwca 1950 roku przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk bp. Stanisława Adamskiego. W latach 1950–1964 pracował jako duszpasterz i katecheta w diecezji wrocławskiej. W 1966 ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1971 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie za dysertację Parafia rozwadowska na tle przemian społeczno-gospodarczych w latach 1740–1944, którą pisał pod kierunkiem prof. Hieronima E. Wyczawskiego. W 1985 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz książki Kultura materialna ludu okolic Rozwadowa w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN w Warszawie.

W latach 1988–1991 docent wykładowca Katedry Etnografii Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1991 był na emeryturze, osiadł w Stalowej Woli i poświęcił się studiom i pisarstwu regionalnemu.

Należał do Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego w Warszawie, Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.

• 1991 – Nagroda im. Franciszka Kotuli I stopnia (za całokształt pacy badawczej poświęconej kulturze ludowej regionu rozwadowskiego oraz za publikacje o Rozwadowie z 1967 i z 1975)^[2]
• 2000 – Nagroda „Gałązka Sosny” miasta Stalowa Wola
• 2007 – Nagroda „Gałązka Sosny” miasta Stalowa Wola
• 2009 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3]

• Kultura społeczna ludu okolic Rozwadowa (1967)
• Kultura materialna ludu z okolic Rozwadowa (1975)
• O. Hieronim Ryba Kapucyn. Budowniczy kościołów w rejonie Rozwadowa 1850-1895-1927, (1982)
• Duchy i demony w wierzeniach ludowych z okolic Stalowej Woli-Rozwadowa i Tarnobrzega (1993)
• Sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej w Rozwadowie - farze 1754-1994 (1994)
• Flisacki Ulanów (1997)
• Królewski zamek w Przyszowie - studium z dziejów osadnictwa (1998)
• Zanim powstała Stalowa Wola - studium z prehistorii miasta (2000)
• Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko-rozwadowskiej (2002)
• Kościół św. Floriana w Stalowej Woli. Miniskansen architektury drewnianej (2003), współautorzy: Dionizy Garbacz, Kazimierz Jańczyk
• Rozwadowscy założyciele miasta Rozwadowa. Studium genealogiczno-gospodarcze (2005), współautor: Kazimierz Jańczyk
• Wspólnie z K. Kuczmanem, M. Stańkowskim, K. Jańczykiem i A. Nieznalskim: Nadsańska Jasna Górka, Sandomierz 2008

• Studia Sandomierskie 2004, t. 11, Zeszyt 2, s. 185-185.