Znachor
.jpg)
Znachor („ten, kto zna”[1] [choroby]) – osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi[2]. Znachorstwo jest często związane z zabobonami, stosuje się w nim metody irracjonalne praktyki rytualne i magiczne, które są rozpowszechnione wśród plemion prymitywnych, ale także sporadycznie spotykane jeszcze w społeczeństwach cywilizowanych[3]. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców ludowej medycyny. Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo stosowane od wieków[4]. Szczególnie w czasach dawnych doszukiwano się przyczyn nadprzyrodzonych i w sposób nadprzyrodzony starano się im zaradzić. Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze[4]. W XIX wieku natomiast na Białorusi za wspólników diabelskich uważano zarówno czarowników, wiedźmy, jak i znachorów[1]. Ludzie często uważali, że znachorzy są przedstawicielami zła, mają kontakty z diabłem, posługują się nadprzyrodzonymi mocami oraz specjalistami od odczarowań[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ewelina Sadanowicz, Szeptuchy jako specyficzne zjawisko znachorskie pogranicza na Podlasiu.
- ↑ znachor.html. - definicja, synonimy, przykłady użycia [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2021-06-15] (pol.).
- ↑ znachorstwo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-06-11].
- ↑ a b Znachorzy – czy dzisiaj istnieją? | Małopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego [online], modr.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
