Żelazo rodzime

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Fe
Twardość w skali Mohsa	4-5
Przełam	haczykowaty lub zadziorowaty
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość	7,88 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	stalowoszara lub prawie czarna
Rysa	stalowoszara, metalicznie błyszcząca
Połysk	metaliczny

Żelazo rodzime – minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Minerał bardzo rzadki.

Minerał nieprzezroczysty, kowalny, ciągliwy. Wykazuje silne właściwości magnetyczne. Zazwyczaj zawiera niewielkie domieszki niklu, czasem kobaltu, miedzi, manganu, siarki, węgla. Tworzy skupienia ziarniste, zbite, wyjątkowo tworzy niewielkie kryształy o postaci sześcianu lub ośmiościanu.

W skałach magmowych, najczęściej w bazaltach oraz w meteorytach (np. meteoryt Canyon Diablo(inne języki) z krateru Barringera w Arizonie w USA), również w skałach osadowych.

Miejsca występowania: Na wyspie Disko u wybrzeży Grenlandii (w bazaltach; znajdowano rodzimki o wadze nawet do 20 ton), Missouri, Clinton County (USA; skały osadowe karbonu), Nowy Brunszwik (Kanada; łupki)^[1], Hesja (Niemcy). Największy znany kawałek żelaza rodzimego o wadze 60 ton znajduje się w Namibii, jest to meteoryt Hoba.

Ze względu na rzadkość występowania, żelazo rodzime nie ma praktycznego zastosowania. Używa się go głównie jako rdzeni elektromagnesów (pętla histerezy jest tym węższa im żelazo jest czystsze). Ma bardzo duże znaczenie naukowe i kolekcjonerskie (wartość handlowa przekracza niekiedy wartość takich samych wagowo samorodków srebra).