Ten artykuł dotyczy 4 Pułku Piechoty w latach 1943–1989. Zobacz też: 4 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 4.

4 Pułk Piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1962
Patron	Ludowi Partyzanci Ziemi Krakowskiej[a]
Tradycje
Nadanie sztandaru	21 października 1945[b]
Kontynuacja	4 pułk zmechanizowany 94 Ośrodek Materiałowo–Techniczny
Organizacja
Numer	JW 2729[c][1]
Dyslokacja	Kielce[2]-Bukówka
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	2 Warszawska Dywizja Piechoty[2]

4 Pułk Piechoty im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej (4 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany w Sielcach nad Oką, na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR z dnia 19 sierpnia 1943 w oparciu o sowiecki etat pułku strzelców gwardii Nr 04/501. Wchodził w skład 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego z 1 Armii Wojska Polskiego.

 Z tym tematem związana jest kategoria: żołnierze 4 Pułku Piechoty (LWP).

Dowódcy pułku:

• mjr Marceli Domaredzki 24 VIII – 11 XII 1943
• ppłk Jerzy Dudziński 11 XII 1943 – 9 VI 1944
• płk Mieczysław Melenas 10 VI 1944 – 5 IV 1945
• mjr Walerian Kuczyński 5 IV – 16 IV 1945
• ppłk Konstanty Seliwierstow 16 – 24 IV 1945
• mjr Bazyli Jefimow 24 IV 1945 – 1946
• ppłk Władysław Kułakowski 1946 – ?
• ppłk Władysław Kapuściński ? – 1947
• płk Jan Konieczny 1947 – 1949
• ppłk Władysław Furgała 1949 – 1954
• ppłk Jan Przybylski 1954 – 1955
• ppłk Mieczysław Kiewrel 1955 – 8 IX 1956
• ppłk dypl. Bolesław Wincukiewicz 9 IX 1956 – 20 IX 1961

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari^[3]

1. chor. Kazimierz Dudek
2. kpt. Włodzimierz Lola
3. ppor. Leon Łopacki
4. mjr Antoni Murkies
5. kpt. Henryk Wodnicki

dowództwo i sztab

• 3 bataliony piechoty
• kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
• baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
• plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Razem:

żołnierzy 2915 (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców – 1765). Sprzęt:

162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45mm, 4 armaty 76mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm

Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 2 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył forsując Wisłę pod Puławami, w natarciu na Warszawę w styczniu 1945, na Wale Pomorskim pod Borujskiem i Żabinem, w rejonie Kamienia Pomorskiego, nad Kanałem Ruppiner i o Linum^[4]

Działając w składzie wojsk okupacyjnych pułk stacjonował w Guben. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę patrolową na granicy polsko–czechosłowackiej. Ochraniał odcinek od Cieszyna do Krzanowic. Jego sztab stacjonował w Jastrzębiu Zdroju.

Miejsce stacjonowania jednostki

• Guben – w składzie wojsk okupacyjnych
• Jastrzębie-Zdrój (1945)
• Kielce – Bukówka, ul. Wojska Polskiego 57 (1945 do 1962)

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
• Józef Margules: Frontowi czwartacy. Z dziejów 4 pułku piechoty. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1963.