| wieś | |
 Kościół Świętego Marcina w Bukowcu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
967[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-300[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PNT |
| SIMC |
0591024 |
Położenie na mapie gminy Nowy Tomyśl  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  | |
 52°17′32″N 16°14′59″E/52,292222 16,249722[1]
| |
Bukowiec (niem. Buchenhain)[4] – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Nowy Tomyśl.
W Bukowcu znajduje się szkoła podstawowa oraz przedszkole. Wokół wsi znajdują się lasy, gospodarstwa agroturystyczne.
Historia wsi
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wzmianki o Bukowcu pochodzą z roku 1409. Przez długie lata był częścią dóbr opalenickich, a następnie grodziskich, których właścicielami od XV do XVIII w. byli Opalińscy. W 1563 r. wieś obejmowała 7 i 3/4 łana, do sołtysa należały 2 łany. W XVI w. tymczasowo w dokumentach występuje dla odróżnienia od innych wsi nazwa Bukowiec Mały, ale nie przyjęła się ona na stałe. W XVIII w. wieś miała 87 domów i 700 mieszkańców, a tutejszy majątek razem z folwarkami Julianka i Huta Szklana obejmował 13529 mórg ziemi. Po Opalińskich właścicielami Bukowca byli Beymowie, a następnie niemiecka rodzina Heyderów, która założyła tutaj tartak.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako Bukowiec należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[5]. Bukowiec należał do okręgu lutomyślskiego i stanowił siedzibę majątku o tej samej nazwie, którego właścicielem był wówczas Szolc i Łubieński (posiadali oni także rozległy majątek Grodzisk)[5]. W skład majątku Bukowiec wchodziło łącznie 7 wsi oraz Kozia karczma. Według spisu urzędowego z 1837 roku Bukowiec liczył 406 mieszkańców i 63 dymy (domostwa)[5].
W latach 1926–1939 właścicielem majątku był Adam Szczerbiński, po wojnie majątek został rozparcelowany[6].
W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bukowiec, po jej zniesieniu w gromadzie Nowy Tomyśl. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W centrum wsi stoi drewniany kościół św. Marcina, powstały w latach 1737–1742, fundowany przez starostę śremskiego Karola Opalińskiego z Bnina. Staraniem ks. prob. Stanisława Maciaszka kościół został w rozbudowany w latach 1923/1925 według projektu arch. Stefana Cybichowskiego. Kościół posiada 4 barokowe ołtarze. W ołtarzach obrazy świętych: Matki Bożej, św. Apolonii, św. Wawrzyńca, św. Marcina, św. Izydora, św. Jana Nepomucena, św. Walentego i św. Kazimierza królewicza.
Sport i OSP
[edytuj | edytuj kod]We wsi istnieje także klub sportowy LKS Korona Bukowiec powstały w 1923. W sezonie 2023/2024 klub występuje w klasie okręgowej, gr. wielkopolskiej III[7].
Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej powstała w 1933 roku. Jest to jednostka typu S3, ma trzy samochody: Scania P410 z 2017, Star l70 zakupiony w 2006 oraz Ford Transit z 1998. OSP Bukowiec od 1995 roku włączona jest do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13258
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 108 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Agnieszka Łuczak: Polityczne oczyszczanie gruntu. Zagłada polskich elit w Wielkopolsce (1939–1941). Poznań: IPN, 2009.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 200.
- ↑ Paweł Anders: Nowy Tomyśl, Wydawnictwo WBP, Poznań 1998, ISBN 83-85811-51-6, s. 64.
- ↑ Skarb - Korona Bukowiec [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-09-10].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Eichenhorst, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 316.
