Chivu Stoica

Chivu Stoica
	; Chivu Stoica (1957)
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1908 ; Smeeni
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1975 ; Bukareszt
	Przewodniczący Rady Państwa Rumunii
Okres	od 22 marca 1965; do 9 grudnia 1967
Przynależność polityczna	Rumuńska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Gheorghe Gheorghiu-Dej
Następca	Nicolae Ceaușescu
	Premier Rumunii
Okres	od 21 października 1955; do 21 marca 1961
Przynależność polityczna	Rumuńska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Gheorghe Gheorghiu-Dej
Następca	Ion Gheorghe Maurer
	Wicepremier Rumunii
Okres	od 20 sierpnia 1954; do 4 października 1955
Przynależność polityczna	Rumuńska Partia Robotnicza
	Minister przemysłu
Okres	od 15 kwietnia 1948; do 31 maja 1952
Przynależność polityczna	Rumuńska Partia Robotnicza
Następca	Carol Loncear
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chivu Stoica (ur. 8 sierpnia 1908 w Smeeni, zm. 18 lutego 1975 w Bukareszcie) – rumuński polityk komunistyczny.

Życiorys

Stoica urodził się w Smeeni w Okręgu Buzău jako szóste dziecko oracza. W wieku 12 lat opuścił rodzinny dom i rozpoczął praktyki w Căile Ferate Române, rumuńskich kolejach państwowych. W 1921 r. przeprowadził się do Bukaresztu, gdzie pracował jako kotlarz w zakładach Nicolae Malaxy. Tam spotkał Gheorghe'a Vasilichi, który zrekrutował go do Rumuńskiej Partii Komunistycznej.

Wiosną 1931, Stoica rozpoczął pracę w zakładach naprawczych taboru kolejowego w Bukareszcie-Grivițy, gdzie spotkał Gheorghe'a Gheorghiu-Deja, Vasile Lukę i Constantina Donceę. Byli wśród organizatorów strajku robotników warsztatów w lutym 1933 r. 20 sierpnia 1934, został skazany na 12 lat ciężkich robót za organizację tego protestu^[1].

Od 1945 do 1975 należał do Komitetu Centralnego Rumuńskiej Partii Komunistycznej i Politbiura. Od 21 października 1955 do 21 marca 1961 premier Rumunii. W latach 1965–1967 Przewodniczący Rady Państwa Socjalistycznej Republiki Rumuńskiej. W późniejszych latach popadł w niełaskę u Nicolae Ceaușescu i jego żony Eleny. 18 lutego 1975 popełnił samobójstwo strzelając sobie w głowę ze sztucera, jednak wątpliwości wokół jego śmierci pozostają do dziś dnia^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

↑ GeorgeG. Popescu GeorgeG., Greva feroviarilor din februarie 1933 [online], romania-actualitati.ro [dostęp 2025-04-13] (rum.).

[:0-1] GeorgeG. Popescu GeorgeG., Greva feroviarilor din februarie 1933 [online], romania-actualitati.ro [dostęp 2025-04-13] (rum.).

[a-2] Jako wiceprzewodniczący

[b-3] Kolegialna głowa państwa

[c-4] Głowa państwa jako przewodniczący Frontu Ocalenia Narodowego (1989–1990), a następnie
przewodniczący Tymczasowej Rady Jedności Narodowej (1990)

[d-5] Jako przewodniczący Senatu

[1]

[A]

[B]

[C]

[D]

Księstwo Rumunii	Barbu Catargiu Apostol Arsache (p.o.) Nicolae Crețulescu Mihail Kogălniceanu Constantin Bosianu Nicolae Crețulescu Ion Ghica Lascăr Catargiu Ion Ghica Constantin A. Crețulescu Ștefan Golescu Nicolae Golescu Dimitrie Ghica Alexandru G. Golescu Manolache Costache Epureanu Ion Ghica Lascăr Catargiu Ion Emanuel Florescu Manolache Costache Epureanu Ion Brătianu
Królestwo Rumunii	Dimitrie Brătianu Ion Brătianu Theodor Rosetti Lascăr Catargiu Gheorghe Manu Ion Emanuel Florescu Lascăr Catargiu Dimitrie Sturdza Petre S. Aurelian Dimitrie Sturdza Gheorghe Cantacuzino Petre P. Carp Dimitrie Sturdza Gheorghe Cantacuzino Dimitrie Sturdza Ion I.C. Brătianu Petre P. Carp Titu Maiorescu Ion I.C. Brătianu Alexandru Averescu Alexandru Marghiloman Constantin Coandă Ion I.C. Brătianu Artur Văitoianu Alexandru Vaida-Voievod Alexandru Averescu Take Ionescu Ion I.C. Brătianu Alexandru Averescu Barbu Știrbey Ion I.C. Brătianu Vintilă Brătianu Iuliu Maniu Gheorghe Mironescu Iuliu Maniu Gheorghe Mironescu Nicolae Iorga Alexandru Vaida-Voievod Iuliu Maniu Alexandru Vaida-Voievod Ion Duca Constantin Anghelescu (p.o.) Gheorghe Tătărescu Octavian Goga Miron Cristea Armand Călinescu Gheorghe Argeșanu Constantin Argetoianu Gheorghe Tătărescu Ion Gigurtu Ion Antonescu Constantin Sănătescu Nicolae Rădescu Petru Groza
Rumuńska Republika Ludowa Socjalistyczna Republika Rumunii	Petru Groza Gheorghe Gheorghiu-Dej Chivu Stoica Ion Gheorghe Maurer Manea Mănescu Ilie Verdeț Constantin Dăscălescu
Republika Rumunii	Petre Roman Theodor Stolojan Nicolae Văcăroiu Victor Ciorbea Gavril Dejeu (p.o.) Radu Vasile Alexandru Athanasiu (p.o.) Mugur Isărescu Adrian Năstase Eugen Bejinariu (p.o.) Călin Popescu-Tăriceanu Emil Boc Cătălin Predoiu (p.o.) Mihai Răzvan Ungureanu Victor Ponta Gabriel Oprea (p.o.) Victor Ponta Gabriel Oprea (p.o.) Victor Ponta Sorin Cîmpeanu (p.o.) Dacian Cioloș Sorin Grindeanu Mihai Tudose Mihai-Viorel Fifor (p.o.) Viorica Dăncilă Ludovic Orban Nicolae Ciucă (p.o.) Florin Cîțu Nicolae Ciucă Cătălin Predoiu (p.o.) Marcel Ciolacu

Przewodniczący Tymczasowego Prezydium	Constantin Parhon (1947–1948) Ștefan Voitec, Gheorghe Stere, Ion Niculi i Mihail Sadoveanu (p.o., 1947–1948)^[A]
Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego	Constantin Parhon (1948–1952) Petru Groza (1952–1958) Mihail Sadoveanu i Anton Moisescu (p.o., 1958)^[A] Ion Gheorghe Maurer (1958–1961)
Przewodniczący Rady Państwa	Gheorghe Gheorghiu-Dej (1961–1965) Ion Gheorghe Maurer, Ștefan Voitec i Avram Bunaciu (p.o., 1965)^[A] Chivu Stoica (1965–1967) Nicolae Ceaușescu (1967–1989)
Prezydenci	Nicolae Ceaușescu (1974–1989) Front Ocalenia Narodowego (1989)^[B] Ion Iliescu (1989–1990)^[C] Ion Iliescu (1990–1996) Emil Constantinescu (1996–2000) Ion Iliescu (2000–2004) Traian Băsescu (2004–2007) Nicolae Văcăroiu (p.o., 2007)^[D] Traian Băsescu (2007–2012) Crin Antonescu (p.o., 2012)^[D] Traian Băsescu (2012–2014) Klaus Iohannis (2014–2025) Ilie Bolojan (p.o., od 2025)^[D]