Harmotom

Harmotom

Harmotome z Strontian, Góry Kaledońskie, Szkocja (6,0 x 4,5 x 2,6 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	uwodniony glinokrzemian baru Ba[Al2Si6O16] x 6 H2O
Twardość w skali Mohsa	4,5-5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	ledwie rozpoznawalna
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,44-2,50 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biały, bezbarwny, żółtawy, czerwonawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Multimedia w Wikimedia Commons

Harmotom – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. harmos = szew i temnein (tome) = kroić, ciąć i nawiązuje do częstych zbliźniaczeń tego minerału.
Znany jest od 1801 r.

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, tabliczkowym, listewkowym. Przeważnie tworzy kryształy zbliźniaczone przyjmujące postać podobną powierzchownie do cech układu rombowego, tetragonalnego i regularnego lub mające charakter krzyżowy – utworzone z czterech przerastających się kryształów. Występuje w skupieniach sferolitycznych. Jest kruchy i przezroczysty, często zawiera potas. Przy użyciu prostych metod nie da się odróżnić harmotomu od phillipsytu (phillipsyt nie występuje tylko w złożach kruszcowych).

Spotykany jest w pęcherzach pogazowych, pustkach skał wulkanicznych, w hydrotermalnych żyłach kruszcowych, w żwirach. W druzach zasadowych skał wylewnych. Współwystępuje ze stilbitem, heulandytem, brewsterytem, barytem.

Miejsca występowania: Niemcy, Czechy, Norwegia, Szkocja, Kanada, USA.

W Polsce został stwierdzony na Dolnym Śląsku i w melafirch migdałowcowych w Kotlinie Kłodzkiej.

• ma znaczenie naukowe,
• poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

• zeolit, krzemiany.

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
• J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.

• Harmotom na stronie Webmineral (ang.)