Karol Dziuban
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Stanowisko |
naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Karol Dziuban (ur. 16 grudnia 1921, zm. 27 sierpnia 1974 w Krakowie) – założyciel i pierwszy naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR, działacz turystyczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Karol Dziuban urodził się w 1921. Po wybuchu II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej ukończył tajne nauczanie w ramach przedwojennego sanockiego gimnazjum, uzyskując maturę[1].
Został działaczem turystycznym, przewodnikiem, przodownikiem GOT. W sierpniu 1961 otrzymał od zarządu głównego GOPR zlecenie organizacji Grupy Bieszczadzkiej, którego pierwsze zebranie odbyło się 21 września 1961, a Dziuban został wówczas wiceprezesem zarządu i naczelnikiem (kierownikiem) grupy[2][3]. W tym samym roku brał udział w kursie ratownictwa. Został wiceprzewodniczącym powołanego w 1961 koła przewodników turystycznych w Sanoku[4].
Zmarł 27 sierpnia 1974 w Krakowie (według innego źródła: 28 sierpnia[5]). 30 sierpnia 1974 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[6]. Następcą na stanowisku naczelnika Grupy Bieszczadzkiej GOPR został jego syn, Jacek Dziuban[7].
Żoną Karola Dziubana była Urszula (1925-1989). Jego siostrą stryjeczną była Maria Dziuban-Warawa, nauczycielka[8].
W siedzibie Grupy Bieszczadzkiej GOPR przy ul. Adama Mickiewicza 49 w Sanoku została ustanowiona tablica upamiętniająca Karola Dziubana. Została odsłonięta 11 października 1986 podczas obchodów jubileuszu 25-lecia grupy[9]. Inskrypcja na tablicy brzmi: Karolowi Dziubanowi 1922-1974 pierwszemu naczelnikowi grupy bieszczadzkiej GOPR w jej XXV lecie. Ratownicy. Październik 1986[10].
Odznaczenia i ordery
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Partyzancki
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki” (1969)[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-09-23].
- ↑ Bieszczadzka grupa GOPR powstała w Sanoku. „Nowiny”, s. 5, Nr 228 z 26 września 1961.
- ↑ W listopadzie rozpoczyna służbę bieszczadzki GOPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 42 z 2 października 1961.
- ↑ Państwowe egzaminy na przewodników znów odbywają się w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 11 (123) z 18 marca 1994.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
- ↑ Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Elżbieta Kolano. Błękitne krzyże na połoninach. „Nowiny”, s. 6, Nr 264 z 23-25 listopada 1979.
- ↑ Rozmowa z Maria Dziuban-Warawa – nauczycielką w Cisnej. „Nowiny”, s. 6, Nr 147 z 26 czerwca 1987.
- ↑ Święto bieszczadzkich ratowników. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 14 października 1986.
- ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 26. ISBN 83-909787-1-7.
- ↑ Prezentujemy odznaczonych. „Nowiny-Stadion”. Nr 29, s. 1, 21 lipca 1969.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- Jak to się zaczęło w Bieszczadach.... bieszczady.gopr.pl. [dostęp 2015-09-23].
- Kalendarium historii Grupy Bieszczadzkiej GOPR 1961 – 2009. bieszczady.gopr.pl. [dostęp 2015-09-23].
- Karol Dziuban. ratowys-stories.blogspot.com. [dostęp 2015-09-23].
- Absolwenci Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku
- Członkowie Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
- Ludzie związani z Bieszczadami
- Ludzie związani z Sanokiem
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
- Polscy działacze turystyczni
- Przewodnicy turystyczni
- Urodzeni w 1921
- Zmarli w 1974
