Marian Oleksiak

Marian Oleksiak

generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1940 Trzcianka
Przebieg służby
Lata służby	1959–2001
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• Oficerska Szkoła Artylerii • kurs rakiet operacyjno–taktycznych w Orzyszu • 16 dywizjon artylerii • Akademia Sztabu Generalnego • 17 dywizjon artylerii • 2 Brygada Artylerii • ASG SZ ZSRR • Warszawski Okręg Wojskowy • Sztab Generalny Wojska Polskiego więcej patrz tekst
Stanowiska	• kierownik sekcji przygotowania danych do startu rakiet • pomocnik szefa sztabu • d-ca baterii startowej da • dowódca 16 i 17 da • dowódca Brygady Artylerii • z-ca szefa ZO–S SG WP więcej patrz tekst
Odznaczenia

Marian Oleksiak^[1] (ur. 2 lutego 1940 w Trzciance) – generał brygady Wojska Polskiego; dowódca 2 Brygady Artylerii (1978–1980); Attaché Obrony, Morski i Lotniczy przy Ambasadzie RP w Federacji Rosyjskiej (1997–2000).

Marian^[a] Oleksiak syn Mariana^[1] urodził się 2 lutego 1940 w Trzciance. Absolwent Technikum Budowlanego (1959)^[2].

25 września 1959 rozpoczął studia jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu, które ukończył jako prymus w 1962 i był mianowany na pierwszy stopień oficerski podporucznika. W 1963 ukończył kurs rakiet operacyjno – taktycznych w Orzyszu i otrzymał przydział służbowy do Choszczna, gdzie objął stanowisko kierownika sekcji przygotowania danych do startu rakiet, a następnie był pomocnikiem szefa sztabu w 16 dywizjonie artylerii. Od września 1968 był na stanowisko dowódcy baterii startowej w 16 da 2 Brygady Artylerii w Choszcznie. W latach 1969–1972 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP, którą ukończył z wyróżnieniem i po awansie na majora powrócił do Choszczna pełniąc dalej służbę w 2 Brygadzie Artylerii. W 1974 ukończył praktykę w Oddziale Operacyjnym Szefostwa Wojsk Rakietowych i Artylerii WP, po czym objął stanowisko dowódcy 17 dywizjonu artylerii. W latach 1976–1980 był szefem sztabu, a w roku 1978 objął funkcję dowódcy 2 Brygady Artylerii^[5].

W 1980 został skierowany na studia Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i po ich ukończeniu objął w 1982 stanowisko zastępcy szefa Wojsk Rakietowych i Artylerii Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W 1986 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału Operacyjno–Rozpoznawczego w Dowództwie Wojsk Rakietowych i Artylerii Zarządu Szkolenia Bojowego WP. W 1992 objął funkcję zastępcy szefa Zarządu Operacyjno–Strategicznego w Sztabu Generalnego WP. 8 maja 1995 mianowany na stopień generała brygady przez prezydenta RP Lecha Wałęsę, następnie został szefem Zarządu Kadr Sztabu Generalnego WP. Od kwietnia 1997 był Attaché Obrony, Morskim i Lotniczym przy Ambasadzie RP w Federacji Rosyjskiej. Po powrocie do kraju był przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. Z zawodowej służby wojskowej po 42 latach służby został zwolniony 2 lutego 2001^[6]. 15 sierpnia 2001 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski uhonorował go specjalnym listem wraz z innymi generałami WP przechodzących w stan spoczynku^[7]. Na emeryturze był aktywnym członkiem Klubu Generałów i Admirałów Rzeczypospolitej Polskiej, przez cztery kadencje był członkiem Rady Klubu^[2].

• podporucznik – 1962
• porucznik – 1965
• kapitan – 1969
• major – 1972

• podpułkownik – 1976
• pułkownik – 1980
• generał brygady – 1992

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1994^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi

i inne

• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 1994