Spis treści
Mikołaj Łęczycki
| ||
Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1574 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Inkardynacja | ||
Prezbiterat |
1601 |
Mikołaj Łęczycki herbu Niesobia, łac. Nicolaus Lancicius (ur. 10 grudnia 1574 koło Nieświeża, zm. 30 marca 1653 w Kownie) – polski teolog katolicki, mistyk, jezuita.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem znanego drukarza Daniela z Łęczycy oraz Katarzyny z Gotartów. W wieku osiemnastu lat przeszedł z kalwinizmu na katolicyzm, przekonując do tego kroku również ojca. Jednocześnie wstąpił do zakonu jezuitów. Święcenia przyjął 14 czerwca 1601 w czasie kilkunastoletniego pobytu w Rzymie (odbył tam studia oraz współpracował z Niccolò Orlandinim w opracowywaniu dziejów jezuitów w centralnym archiwum zakonnym). Powrócił do Polski w 1607, przywożąc szereg relikwii, którymi obdarowywał potem kościoły jezuickie. Był profesorem na Akademii Wileńskiej. Wykładał w kolegiach na terenie całej Rzeczypospolitej, kilka razy przebywał w Rzymie. Zabiegał o porozumienie protestantów z katolikami, prawosławnych z unitami, swoich współbraci z Akademią Krakowską.
Już za życia był uważany za mistrza życia duchowego i cudotwórcę (przypisywano mu objawienia, dar proroczy, uzdrawianie, rzekomą lewitację, telekinezę i bilokację).
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]
Autor wielu dzieł filozoficznych, między innymi:
- dzienniczka De piis erga Deum et coelites affectibus (znanego również pod innymi tytułami) – pozycji najobszerniejszej i najwyżej cenionej, wielokrotnie wydawanej, tłumaczonej na język polski, francuski, angielski, niemiecki i czeski
- Insignis conversio Mariae Bonaventurae, monialis Romanae
- De officiis sacerdotum
- De conditionibus boni superioris
- Dissertatio historica et theologica de praestantia Instituti Societatis Iesu
- De recta traducenda adolescentia
- De exteriore corporis compositione
- De humanarum passionum dominio
Większość z nich opublikował Jean Bolland w dwutomowym zbiorze Opuscula spiritualia (Antwerpia, 1650).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Natoński, Mikołaj Łęczycki, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XVIII, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973, s. 347-350
- Ludwik Grzebień, Mikołaj Łęczycki, w: Słownik polskich teologów katolickich, tom II: do 1918, H-Ł (pod redakcją Hieronima Wyczawskiego), Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1982, s. 560-566
- Aleksandra Witkowska, Joanna Nastalska, Staropolskie piśmiennictwo hagiograficzne, tom I: Słownik hagiografów polskich, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Lublin 2007, s. 139-142 (z portretem)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Mikołaja Łęczyckiego dostępne w serwisie Polona
- Duchowni katoliccy – szlachta I Rzeczypospolitej
- Filozofowie I Rzeczypospolitej
- Ludzie związani z Kownem (I Rzeczpospolita)
- Łęczyccy herbu Niesobia
- Mistycy chrześcijańscy
- Pedagodzy I Rzeczypospolitej
- Polacy we Włoszech (I Rzeczpospolita)
- Polscy etycy
- Polscy prezbiterzy jezuiccy
- Polscy pisarze barokowi
- Polscy pisarze nowołacińscy XVII wieku
- Polscy pisarze religijni XVII wieku
- Rektorzy Akademii i Uniwersytetu Wileńskiego Towarzystwa Jezusowego
- Szlachta kalwińska w Polsce konwertowana na katolicyzm
- Teolodzy katoliccy I Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1574
- Zmarli w 1653