Monika Hamanowa
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1925 |
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia powszechna XVIII-XIX w.[3] | |
| Profesura |
3 lutego 1983[3] |
Monika Haman, z d. Zawadzka, primo voto Senkowska, secundo voto Gluck, publikowała także jako Monika Senkowska-Gluck (ur. 20 grudnia 1925 w Krakowie[4], zm. 2 maja 2022[1][2]) – polska historyk prawa, prof. dr hab[1][2][3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Przed II wojną światową mieszkała z rodzicami w Katowicach, gdzie jej ojciec był dyrektorem w koncernie Huta Pokój Śląskie Zakłady Górniczo-Hutnicze S.A. w Katowicach. Po wybuchu wojny zamieszkała w Krakowie. Tam w 1943 zdała maturę w ramach tajnego nauczania i rozpoczęła studia na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Studia ukończyła w 1946, następnie pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Biurze Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Sprawiedliwości. W 1948 wyjechała, korzystając z francuskiego stypendium, na studia w Institut des hautes études internationales na Uniwersytecie Paryskim. Po pogorszeniu stosunków francusko-polskich utraciła jednak stypendium, a ostatecznie wezwano ją do Polski, co uniemożliwiło ukończenie pracy dyplomowej[4]. Po powrocie do Polski pracowała początkowo w Biurze Radców Prawnych Ministerstwa Handlu Zagranicznego, jednak wkrótce podjęła pracę jako asystentka w tworzącym się Wydziale Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk, następnie w Zakładzie Nauk Prawnych PAN i ostatecznie w powstałym w 1956 Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk[4]. Tam w 1960 obroniła pracę doktorską Kara więzienia w Królestwie Polskim w pierwszej połowie XIX wieku, które promotorem był Karol Koranyi[4]. W 1962 wobec włączenia Zakładu Historii Prawa INP PAN w struktury Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, została pracownikiem IH PAN. Tam w 1968 uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Donacje napoleońskie w Księstwie Warszawskim. Studium historyczno-prawne[4]. W 1983 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1994 została profesorem zwyczajnym[3][5]. Przeszła na emeryturę w 1995[4].
W latach 1971–1976 była sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historycznego[6], w 1990-1995 zastępcą sekretarza Wydziału Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk[4].
W 1990 została członkiem korespondentem, w 1995 członkiem zwyczajnym II Wydziału Nauk Historycznych, Społecznych i Filozoficznych Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3][7][8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Monika Hamanowa. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-14)]. (pol.).
- ↑ a b c Zmarła Profesor Monika Hamanowa. ihpan.edu.pl. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-14)]. (pol.).
- ↑ a b c d e Prof. zw. dr hab. Monika Haman (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-05-14].
- ↑ a b c d e f g h Z Profesor Moniką Hamanową rozmawia Stanisław Grodziski, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, tom 63, nr 2 (2011), s. 409-416 (tam nota biograficzna)
- ↑ Monika Haman (Senkowska-Gluck)
- ↑ Polskie Towarzystwo Historyczne. Historia
- ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 53 (1990), s. 45
- ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 58 (1995), s. 55
- Polscy historycy prawa
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Pracownicy Instytutu Nauk Prawnych PAN
- Pracownicy Instytutu Historii PAN
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Historycznego
- Członkowie Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
- Urodzeni w 1925
- Zmarli w 2022
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
