Spis treści
Order Świętej Wielkiej Księżnej Olgi
![]() Awers I klasy | |
![]() Baretka | |
Ustanowiono |
1915 |
---|---|
Wycofano |
1917 |
Powyżej | |
Poniżej | |
Projektant |
M. S. Putjatin |
Powiązane |
|
Order św. Wielkiej Księżnej Olgi (ros. Ordien sw. Wielikoj Kniagini Olgi)[1] właśc. Order Świętej Równej Apostołom Księżnej Olgi (орден Святой Равноапостольной Княгини Ольги[2]) – order kobiecy nadawany w Imperium Rosyjskim od 1915 roku celem uhonorowania publicznej i państwowej działalności kobiet. Został zniesiony w Rosji bolszewickiej w 1917 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Krzyż został ustanowiony 11 lipca 1915 roku dekretem cara Mikołaja II celem uczczenia 300-lecia panowania dynastii Romanowów w Rosji. Zgodnie z wolą monarchy przyznawany miał być "w uznaniu zasług kobiet na różnych polach publicznej i państwowej służby bliźniemu".
Projekt odznaczenia wykonał zasłużony artysta generał-major M.S. Putjatin.
W 1916 roku nagrodę przyznano pierwszy i ostatni raz. Krzyż św. Olgi II klasy otrzymała Wiera Panajewa, która podczas działań wojennych I wojny światowej straciła trzech synów – oficerów, nagrodzonych Orderem św. Jerzego IV klasy.
Krzyż został zniesiony wraz z innymi imperialnymi odznaczeniami po rewolucji październikowej w grudniu 1917.
Obecnie istnieje na liście dwunastu odznaczeń nadawanych przez pretendentkę do rosyjskiego tronu księżnę Marię Władimirowną Romanow jako order wygaszony[3], ale nie należy do grona ośmiu orderów domowych rosyjskiej dynastii Romanowów[4].
Podział
[edytuj | edytuj kod]Odznaczenie podzielone było na trzy klasy różniące się kolorem obramowania krzyża. Klasa I była na bokach pozłacana, II – srebrna, a III oprócz srebrnego koloru obramowania miała też srebrne obramowanie medalionu, był również mniejszy. Wszystkie noszone były na białej damskiej kokardzie. Gradację zachowano przy obecnym orderze emigracyjnym.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Odznaka miała formę krzyża bizantyjskiego pokrytego błękitną emalią. Noszona była na białej wstążce w formie damskiej kokardy na lewej piersi. Awers odznaczenia miał w środku medalion z ikonograficznym przedstawieniem świętej Olgi z krzyżem. Na rewersie na rogach krzyża napisano: 21 lutego 1613–1913 r., przy czym rok jest napisany alfabetem staro-cerkiewno-słowiańskim.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Order Księżnej Olgi (odznaczenie ukraińskie)
- Order Świętych Olgi i Zofii (odznaczenie greckie)
- Order Świętej Równej Apostołom Wielkiej Księżnej Olgi (odznaczenie cerkiewne)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: 1939. s. 615
- ↑ Игорь Гусев: Ордена, медали и наградные знаки от Петра I до современности. Moskwa: 2014, s. 23. (ros.).
- ↑ Ордена и награды. [w:] Символы, награды, титулы [on-line]. imperialhouse.ru. [dostęp 2016-05-25]. (ros.).
- ↑ Dynastic Orders. [w:] Provisional List of Orders (2006) [on-line]. icocregister.org (Register of Orders of Chivalry). [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- С. Шишков, «Награды России. 1698–1917 гг.», т. 3, стр. 60–68. rusawards.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-27)].
- Лозовский Е. Знак отлиия Святой Княгини Ольги// Знаки чести № 1, 1992 (Приложение к газете «Миниатюра»), с. 4–5.
- Бурков В. Знак отличия Святой Равноапостольной Княгини Ольги.
- В.Дуров. Ордена России. – М.: Воскресенье, 1993