Philippe Alliot

Philippe Alliot w bolidzie Ligier JS33 na torze Phoenix Circuit podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 1990 roku
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1954 Voves
Multimedia w Wikimedia Commons

Philippe Alliot (ur. 27 lipca 1954 w Voves) – francuski kierowca Formuły 1.

W Formule 1 startował w latach 1984–1990 oraz 1993–1994. W późniejszym okresie startował w wyścigach GT, m.in. kilkakrotnie wystartował w wyścigu 24h Le Mans. Uczestniczył także w wyścigach na lodzie oraz w rajdzie Dakar.

Przed rozpoczęciem kariery w Formule 1 startował w serii Formuła Renault, gdzie w 1978 roku zdobył tytuł mistrzowski, będąc członkiem zespołu BP Racing Team. Z tym samym zespołem wygrał również French Formula Renault Championship (późniejsza Formuła Renault 2.0). Następnie przeszedł do serii Formuła 3. W swoim debiutanckim wyścigu zajął trzecie miejsce. W roku 1983 zaczął starty w Formule 2, jednakże sławę dało mu zajęcie 3 miejsca w 24h Le Mans.

W sezonie dołączył do RAM Racing, jednak nie odniósł tam sukcesów. Po tym jak w Grand Prix Wielkiej Brytanii Jacques Laffite doznał poważnych obrażeń, Alliot zajął jego miejsce w zespole Ligier, gdzie zaczął osiągać lepsze rezultaty. W 1987 przeniósł się do Larrousse, jednak w 1990 wrócił do zespołu Ligier. Nie był to jednak udany powrót, gdyż Alliot spowodował sporo kolizji i wypadków, za co został ostro skrytykowany przez zespoły i komentatorów sportowych. James Hunt nazwał go „jednym z najgorszych kierowców, którzy jeździli bolidem F1”. Po tym Alliot zrobił przerwę od startów królowej sportów motorowych i przeszedł do zespołu Peugeot, kierowanego wtedy przez Jeana Todta. Zaowocowało to 3. miejscem w 1992 i 24h Le Mans.

W sezonie 1993 Alliot wrócił do F1 z Larrousse, osiągając w Grand Prix San Marino najlepsze (piąte) miejsce w swoich startach w F1. Po roku objął funkcję kierowcy testowego w zespole McLaren. Podczas Grand Prix Węgier zastąpił Mikę Häkkinena. W kwalifikacjach zajął 14. miejsce, wyścigu nie ukończył. Następnie Alliot zmienił Oliviera Berettę z Larrousse na czas Grand Prix Belgii. Startował z 19 pola, wyścigu jednak nie ukończył przez problemy z jednostką napędową. Jednocześnie był to jego ostatni wyścig w Formule 1.

Rok	Zespół	Partnerzy	Samochód	Klasa	Okr.	Poz.	Klasa Poz.
1983	Porsche Kremer Racing	Mario Andretti Michael Andretti	Porsche 956	C	364	3	3
1986	John Fitzpatrick Racing	Paco Romero Michel Trollé	Porsche 962C	C1	312	10	8
1990	Porsche Kremer Racing	Patrick Gonin Bernard de Dryver	Porsche 962CK6	C1	319	16	16
1991	Peugeot Talbot Sport	Mauro Baldi Jean-Pierre Jabouille	Peugeot 905	C1	22	NU	NU
1992	Peugeot Talbot Sport	Mauro Baldi Jean-Pierre Jabouille	Peugeot 905 Evo 1B	C1	345	3	3
1993	Peugeot Talbot Sport	Mauro Baldi Jean-Pierre Jabouille	Peugeot 905 Evo 1B	C1	367	3	3
1995	GTC Gulf Racing	Pierre-Henri Raphanel Lindsay Owen-Jones	McLaren F1 GTR	GT1	77	NU	NU
1996	Courage Compétition	Didier Cottaz Jérôme Policand	Courage C36-Porsche	LMP1	215	NU	NU
2003	Courage Compétition	David Hallyday Carl Rosenblad	Courage C65-JPX	LMP675	41	NU	NU

• Philippe Alliot. f1ultra.pl. [dostęp 2013-02-11]. (pol. • ang.).
• Philippe Alliot. driverdb.com. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).