Podstawkodrzewek ochrowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
podstawkodrzewek ochrowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Basidiodendron cinereum (Bres.) Luck-Allen Can. J. Bot. 41: 1043 (1963) | |
Podstawkodrzewek ochrowy (Basidiodendron cinereum (Bres.) Luck-Allen) – gatunek grzybów z rzędu uszakowców (Auriculariales)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incertae sedis, Auriculariales, Auriculariomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1900 r. Giacomo Bresàdola, nadając mu nazwę Sebacina cinerea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu E. Robena Luck-Allen w 1963 r.[1]
- Bourdotia cinerea (Bres.) Bourdot & Galzin 1928
- Sebacina cinerea Bres. 1900
- Thelephora cinerea (Bres.) Sacc. & P. Syd. 1902
Władysław Wojewoda w 1977 r. nadał mu polską nazwę suchodrzewek ochrowy, w 2003 r. zmienił ja na podstawkodrzewek ochrowy[3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Rozpostarty, cienki, woskowo-galaretowaty lub woskowy, gładki lub oprószono-siateczkowaty, młode okazy o barwie od szarobiałej do jasnoszarej lub jasnoochrowopłowożółtej, starsze o barwie gliniastej[4].
- Cechy mikroskopowe
Przy podłożu zbudowany z niewyraźnych, zlepionych, poziomych strzępek o średnicy 1,5–2 µm. Gleocystydy 16–35(–60) × 4–7,5 µm, powyginane, cylindryczne do maczugowato-cylindrycznych, rzadko pokryte inkrustacjami, z zawartością początkowo szklistą, a następnie żółtawą, która ostatecznie staje się żywiczna, pofragmentowana. Dendrofizy lub proste parafyzoidy o średnicy 1–2 µm, proste lub kręte, wyrastające ze sprzążek na strzępkach. Probazydia gruszkowate do odwrotnie jajowatych, 10,5–15 × 8–13 µm. Podstawki odwrotnie jajowate, często wydłużające się, stające się 2- do 4-komórkowe poprzez podzielenie podłużną przegrodę, ze sprzążkami bazalnymi i krótkimi bocznymi proliferacjami wyrastającymi z niewyraźnych sprzążek. Sterygmy cylindryczne z tępym wierzchołkiem lub szydłowate 8–15(–25) × 2–3 µm. Bazydiospory jajowate do podłużnych, spłaszczone z jednej strony i lekko zakrzywione, z gutulami, 8–11(–I3) × 6–8 µm, kiełkujące przez powtórzenie lub przez utworzenie strzępki rostkowej[4].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony[5]. W Polsce podano wiele jego stanowisk[3].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach na martwym drewnie. Rozwija się na pniakach, opadłych gałęziach i leżących na ziemi pniach drzew, zarówno liściastych, jak iglastych[3]. Występuje na butwiejącym drewnie lub na korze[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-11-21] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-11-21] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 71, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c E.R. Luck-Allen, The genus Basidiodendron, „Canadian Journal of Botany”, 41 (7), Mycobank, 1963, s. 1025–1052 [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Występowanie Basidiodendron cinereum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-11-21].
