Roman Baszuk

Roman Baszuk

generał dywizji pilot
Data i miejsce urodzenia	25 października 1945 Dobraczyn
Przebieg służby
Lata służby	1964–2003
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej
Jednostki	Oficerska Szkoła Lotnicza nr 5 Oficerska Szkoła Lotnicza w Dęblinie 45 pułk lotnictwa myśliwskiego 11 pułk lotnictwa myśliwskiego 39 pułk lotnictwa myśliwskiego 11 pułk lotnictwa myśliwskiego 3 Korpus Obrony Powietrznej Kraju Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej Kraju
Stanowiska	dowódca klucza dowódca eskadry zastępca dowódcy pułku lotniczego ds. liniowych dowódca pułku lotniczego szef oddziału Dowództwa Korpusu Obrony Powietrznej Kraju zastępca dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju zastępca dowódcy WLOP - szef Logistyki asystent dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju
Odznaczenia

Roman Baszuk (ur. 25 października 1945 w Dobraczynie) – generał dywizji pilot Wojska Polskiego.

W styczniu 1964 roku rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. Po rozformowaniu radomskiej uczelni w 1964 roku został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W listopadzie 1966 roku otrzymał szlify oficerskie i dyplom pilota myśliwskiego. Po szkole został skierowany do Babimostu, gdzie rozpoczął zawodową służbę jako pilot eskadry lotniczej^[1] w 45 pułku lotnictwa myśliwskiego^[2]. W roku 1967 Baszuka przeniesiono do Wrocławia, gdzie służył jako pilot w 11 pułku lotnictwa myśliwskiego. W tym samym roku awansowano go na pilota pierwszej klasy^[3]. Latał na samolotach Lim, w 1971 roku przeszedł szkolenie pilotażowe samolotów Mig-21.

W 1973 roku został starszym pilotem, w 1974 roku – kapitanem. W 1976 roku awansowano go na dowódcę klucza, a w 1976 roku skierowano na trzyletnie studia w Akademii Wojskowej Narodowej Armii Ludowej NRD^[1]. Służył w Mierzęcicach na stanowisku dowódcy eskadry 39 pułku lotnictwa myśliwskiego^[4]. W 1979 roku otrzymał awans na majora i w tymże roku (inne źródło podaje rok 1980^[1]) został przeniesiony do Wrocławia, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy ds. liniowych 11 pułku lotnictwa myśliwskiego. Od 5 września 1982 roku do 19 maja 1987 roku dowodził 11 pułkiem lotnictwa myśliwskiego OPK im. Osadników Ziemi Dolnośląskiej we Wrocławiu^[5]. W 1983 roku awansował na podpułkownika. W maju 1987 roku został wyznaczony na szefa wydziału lotniczego – zastępcą szefa oddziału Dowództwa Korpusu Obrony Powietrznej Kraju. W 1989 roku uzyskał stopień pułkownika^[1]. Jednocześnie przeszedł szkolenie operacyjne w Wojskowej Akademii Obrony Powietrznej Kraju w ZSRR^[5]. W latach 1991–1992 był zastępca dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu.

W 1993 roku odbył Podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, po czym do 1999 roku obejmował stanowisko zastępcy dowódcy Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu^[1]. W 1995 roku awansował na generała brygady^[5]. W 1999 roku został przeniesiony do Warszawy i został mianowany szefem Logistyki do Dowództwa WLOP – zastępcą dowódcy WLOP^[1]. W roku 2002 objął stanowisko asystenta dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju i zaangażował się w prace komisji, dokonującej przetargu na samolot wielozadaniowy dla polskich sił powietrznych^[6]. 15 sierpnia 2002 roku został awansowany na stopień generała dywizji^[7][8].

W 2003 roku odszedł na emeryturę^[9], pożegnany przez ministra obrony narodowej Jerzego Szmajdzińskiego^[6]. Podczas służby zawodowej był pilotem wojskowym pierwszej klasy, osiągając nalot ponad 2300 godzin^[5].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2000
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1991
• Złoty Krzyż Zasługi – 1981
• „Zasłużony Pilot Wojskowy”^[5]

• Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921–2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
• Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.