SMS Kigyo

SMS Kigyo (SM Tb 14)
	; SM Tb 14 przed 1920 r.
Klasa	torpedowiec
Typ	Python
	Historia
Stocznia	Yarrow(inne języki), Londyn
Położenie stępki	1898
Wodowanie	11 kwietnia 1899
	K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	„Kigyo” → 14 (od 1910)
Wejście do służby	31 stycznia 1900
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918
Los okrętu	złomowany 1920
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 115 ton; pełna: 135 t
Długość	46,6 metra na KLW; 45,9 m między pionami
Szerokość	4,6 m
Zanurzenie	2,3 m
	Napęd
	1 maszyna parowa potrójnego rozprężania; 2 kotły Yarrow; moc 2000 KM; 1 śruba
Prędkość	24 węzły
	Uzbrojenie
	2 działka kal. 47 mm (2 x I)
Wyrzutnie torpedowe	3 x 450 mm (3 x I)
Załoga	21
	Multimedia w Wikimedia Commons

SMS Kigyo (SM Tb 14) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Python. Okręt został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku w brytyjskiej stoczni Yarrow(inne języki) w Londynie, a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine wszedł 31 stycznia 1900 roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 14. W 1914 roku okręt przebudowano na tender wodnosamolotów. W wyniku podziału floty po upadku Austro-Węgier jednostkę przyznano Wielkiej Brytanii, gdzie została złomowana w 1920 roku.

Projekt i budowa

SMS^[a] „Kigyo” był jednym z czterech przybrzeżnych torpedowców, zamówionych w Wielkiej Brytanii, których projekt bazował na zbudowanym w 1896 roku w stoczni Yarrow(inne języki) torpedowcu „Viper” (Tb 17)^[1].

Okręt zbudowany został w stoczni Yarrow w Londynie^[2]^[3]. Stępkę torpedowca położono w 1898 roku^[2], został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku^[2]^[3], a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine przyjęto go 31 stycznia 1900 roku^[2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem^[2]. Długość na konstrukcyjnej linii wodnej wynosiła 46,6 metra (45,9 metra między pionami), szerokość 4,6 metra i zanurzenie 2,3 metra^[2]. Wyporność standardowa wynosiła 115 ton, zaś pełna 135 ton^[2]^[4]^[b]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o projektowanej mocy 1800 KM (maksymalnej 2000 KM), do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow^[2]^[1]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 24 węzły^[2]. Jednostka zabierała zapas 30 ton węgla^[1].

Okręt wyposażony był w trzy pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 450 mm umieszczone na pokładzie^[2]^[3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 47 mm L/33 Hotchkiss^[1]^[2].

Załoga okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2]^[3].

Służba

W 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Kigyo” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 14^[1]. W 1913 roku torpedowiec przeszedł generalny remont, zaś w 1914 roku przystosowano go do pełnienia roli okrętu lotniczego, demontując jedną wyrzutnię torpedową w celu umieszczenia na pokładzie wodnosamolotu^[1]^[2]. Z powodu rozpadu monarchii habsburskiej 1 listopada 1918 roku na jednostce opuszczono po raz ostatni banderę KuKK^[5]. W wyniku przeprowadzonego w styczniu 1920 roku podziału floty austro-węgierskiej okręt został przyznany Wielkiej Brytanii^[3]^[6]. Jednostka została złomowana w 1920 roku^[2].

Uwagi

↑ SMS – Seiner Majestät Schiff – Okręt Jego Mości.
↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 i Navypedii wyporność wynosiła 132 tony^[1]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ivan Gogin: PYTHON torpedo Kigyots (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 53.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.
↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.
↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 43.
↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 47.

Bibliografia

Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
Ivan Gogin: PYTHON torpedo Kigyots (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.).
Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). ISSN 1426-529X.

[1] SMS – Seiner Majestät Schiff – Okręt Jego Mości.

[6] Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 i Navypedii wyporność wynosiła 132 tony^[1]^[3].

[nav-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ivan Gogin: PYTHON torpedo Kigyots (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).

[gre53-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 53.

[con1905-280-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.

[goz528-5] J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.

[MSiO41-43-7] Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 43.

[MSiO41-47-8] Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 47.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[b]

[5]

[6]